ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΝΙΤΣΕ

Ο φιλοσοφικός λόγος του Νίτσε δεν είναι κάτι που έχει τελειώσει , κάτι που έκλεισε το κύκλο του. Ο ίδιος είπε « θα γεννηθώ πολύ αργότερα από το θάνατο» μου. Άλλωστε ο φιλοσοφικός προβληματισμός όταν εδράζεται στα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής και του όντος ποτέ δεν γίνεται παρελθόν , αλλά ανήκει στο αιώνιο παρόν της αφυπνισμένης ανθρωπότητος , δηλαδή στο αιώνιο παρόν των ολίγων, των ελαχίστων.

Τελευταίως , διάφοροι  συντηρητικοί , θρησκολάγνοι , δογματικοί και λοιποί παροπιδοφόροι αναφέρονται στο Νίτσε και συγκεκριμένα αναμασούν ορισμένα γνωστά αποσπάσματα του. Δεν κατανοούν βέβαια ότι ο Νίτσε δεν συμβιβάζεται με τις υποκλινόμενες συνειδήσεις , με τις σκυφτές ζωές μπροστά στις παραστάσεις του εξουσιασμού και της υποτίμησης του ανθρώπου. Ο Νίτσε αξιοπεριφρόνητοι παροπιδοφόροι είναι ο χαλαστής των πεποιθήσεων σας , του υποταγμένου πολιτισμού σας , των θεμελίων της εξουσίας σας , των βεβαιοτήτων που αποτελούν τα κιγκλιδώματα της φυλακής σας. Ο Νίτσε είναι μια έκρηξη ελευθερίας, είναι ο χαλαστής των ειδώλων , είναι ο φιλόσοφος που τίναξε στον αέρα όλο εκείνο τον σκιώδη κόσμο των «αξιοσέβαστων» μεταφυσικών προτάσεων που ετέθησαν από ένα σύστημα τυραννίας πνευματικής , πολιτικής και οικονομικής και μπροστά τους όφειλε να υποκύπτει η ζωή και η συνείδηση και αντί να αναπτύσσεται μέσα στο περιβάλλον μιας πρωταρχικής ελευθερίας , να συστρέφεται , να χλομιάζει , να προσαρμόζεται στα δόγματα και στις δοσμένες αλήθειες του ολοκληρωτικού εξουσιασμού.

Ο Νίτσε αποκατέστησε τα ένστικτα , την αξία τους για τη ζωή. Μας έφερε ξανά στο παρόν μας , ύστερα από μια πολυετή περιπλάνηση στο υπερπέραν , στην άλλη ζωή , στις παρηγορητικές παραστάσεις της σκλαβιάς μας .Με τον Νίτσε αρχίζουμε να ανιχνεύουμε το είναι εδώ ,  το  «είναι ενταύθα»  που πρώτος διετύπωσε ο Ηράκλειτος.( «είναι και ενταύθα θεοί» είπε σε κάποιους επισκέπτες που δίσταζαν να τον πλησιάσουν , όπου το παρόν γίνεται διάνοιξη και παρουσία μέσα στο κόσμο ως διανοιγόμενο μέγεθος). Μέσα στο «είναι εδώ» που πραγματεύθηκε στη συνέχεια ο Χάιντεγκερ , βρίσκουμε ξανά την αναγκαιότητα της ελευθερίας ως καταστάσεως αλληλένδετης με τη βούληση της δυνάμεως και της εξουσίας. Έτσι η εκ των άνω επιβαλλόμενη εξουσία αμφισβητείται ριζικά για να παραχθεί πια μέσα από την ανθρωποκεντρική και λαϊκή κατά συνέπεια βούληση .

Την κοινωνία δεν μπορεί έκτοτε να την ενώνει η ψευδαίσθηση και το υπερπέραν. Την κοινωνία των ελευθέρων ανθρώπων την ενώνει το φυλετικό ένστικτο , την ενώνει το γένος , η φυλή και το δίκαιο του ψωμιού . Ο τρόπος που παράγεται το ψωμί  από ένα λαό που οφείλει να εξουσιάζει τη πατρώα γη  του  και ο τρόπος που διαμοιράζεται σε αυτό το λαό συνθέτει την έννοια του δικαίου και του κεντρικού λόγου ύπαρξης της πολιτικής κοινωνίας. Τούτο το ψωμί είναι η αλήθεια μας και το παρόν μας. Ένα ψωμί που μας το αρπάζουν οι τραπεζίτες και οι διάφοροι ψευδολόγοι αντικαθιστώντας το με  φούμαρα και μεταφυσικές ελπίδες.

Ο Νίτσε είναι ο δάσκαλος του εθνικοκοινωνικού αγώνα που θα επανασυνδέσει τη φυλή μας με την μεγάλη κληρονομιά της ελεύθερης δημιουργίας και θα θέσει τα θεμέλια ενός μεγαλόπνοου άριου πολιτισμού.

Λουκάς Γ. Σταύρου