Πλανιόταν ένα φως παράξενο
μέσα στη νύκτα
και περιλούζονταν όλα τα πράγματα
από την αναγεννητική λαμπρότητα
του έναστρου ουρανού.
Μπροστά πηγαίνανε
οι βιολιστές και οι λαγουτάρηδες
ανάμεσα σε ένα τσούρμο
παιδιών που χόρευαν και τραγουδούσαν
διθυράμβους στο Διόνυσο.
Άνοιγαν διάπλατα τα ξωπόρτια
και πρόβαλαν οι κοπελιές
με ένα πλατύ χαμόγελο
και μας φιλεύανε γλυκά
και τσίπουρο.
Ένα ξάνοιγμα μέσα στο όνειρο.
Ποτέ δεν αμφέβαλα
πως η ζωή μας είναι μια συνέχεια
από τις εγκαυστικές τοιχογραφίες
του Πολύγνωτου στους Δελφούς
ή από εκείνη την υπέρλαμπρη
την ονειρώδη
νυκτερινή περιπολία του Ρέμπραντ.
λουκάς σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.