ΚΥΠΡΟΝ ΟΥ Μ’ΕΘΕΣΠΙΣΕΝ ΟΙΚΕΙΝ ΑΠΟΛΛΩΝ

Ο πρόεδρος Χριστόφιας υποβαθμίζοντας το αξίωμα του προέδρου της δημοκρατίας σε κοινοτάρχη, διαπραγματεύεται με τους τούρκους κατακτητές με στόχο μια «λύση» στο κυπριακό που αποτελεί εξέλιξη της γραμμής του ενδοτισμού και της προδοσίας που εγκαινιάστηκε από την συνθήκη της Ζυρίχης και επεβλήθη στο κυπριακό ελληνισμό δια πυρός και σιδήρου υπό το κάλυμμα μιας εκπορνευμένης δημοκρατίας , μιας δημοκρατίας που παρήγαγαν οι βασανιστές και οι δήμιοι μας.
Αυτή η γραμμή του ενδοτισμού αμφισβητήθηκε σθεναρά κατά την διάρκεια της εφαρμογής της . Αμφισβητήθηκε από τον Γρίβα Διγενή και τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ Β. Αμφισβητήθηκε σε βαθμό εμφύλιας σύγκρουσης. Αμφισβητήθηκε στη συνέχεια από την νεολαία με διάφορες εκδηλώσεις που είχαν ως αποκορύφωμα την ηρωική θυσία του Τάσσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Αμφισβητήθηκε με το δημοψήφισμα του 2004 και το μεγάλο ΟΧΙ του λαού προς την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Γιατί λοιπόν οι κρατούντες , κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι , αγνοούν την πολύπαθη ιστορία μας και τα διδάγματα της , γιατί παρακάμπτουν την λαϊκή βούληση και επιμένουν να μας επιβάλουν μια λύση που ταιριάζει μόνο σε ελεεινούς ραγιάδες και γλοιώδης υπανθρώπους ; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο λαός αυτός θα αντιδράσει εκ νέου , ότι δεν θα αποδεχθεί τον ζυγό της δουλείας και του εθνικού εξευτελισμού;
Ποίων τα κελεύσματα ακολουθούν οι παροπιδοφόροι που κυβερνούν τούτη τη πατρίδα; Δεν αισθάνονται , δεν κατανοούν πως η σιδερένια γροθιά της ελευθερίας θα κτυπήσει μια πυρφόρο νύκτα, τις κλειστές πύλες της ευτυχίας τους; Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι είναι προτιμότερο να βυθίσουμε τη Κύπρο στα βάθη της θαλάττης από όπου αναδύθηκε παρά να την παραδώσουμε στους κατακτητές και τους προσκυνημένους;
Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων.
Λουκάς Σταύρου