Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Η πολιτική διαχείριση αναπαράγει την οικονομικοκοινωνική κρίση


Τα δάνεια , από όπου και αν προέρχονται , δεν σώζουν το τόπο. Διότι , πρώτον , τα δάνεια πληρώνονται κάποτε με επιπρόσθετους τόκους και λοιπές εξαρτήσεις.
Το γεγονός ότι φτάσαμε σε αυτή τη οικονομική κατάσταση , να εξαρτώνται τα πάντα από δάνεια είναι το καθεαυτό πρόβλημα.
Πρόβλημα του πολιτικού συστήματος και των οικονομικών επιλογών του. Η σχέση οικονομίας και πολιτικής υπήρξε παραγωγός προβλημάτων. Κάποιοι τομείς ενισχύθηκαν επιλεκτικά και μάλιστα προς όφελος των ολίγων και κάποιοι άλλοι τομείς εγκαταλείφθηκαν. Η αγροτική παραγωγή και μεταποίηση κυριολεκτικά ρημάχθηκε από την αδιαφορία του πολιτικού εσμού . Ακόμα και ο τομέας της παροχής υπηρεσιών στον τουρισμό-αγροτουρισμό , στην υγεία και την παιδεία , παραμελήθηκαν και υποβαθμίστηκαν.
Κράτος και τραπεζίτες σε αγαστή συνεργασία , εστίασαν τη προσοχή τους στο κατασκευαστικό τομέα. Πουλούσαμε τη γη μας στους ξένους ανεβάζοντας το εισαγωγικό εμπόριο και την κατανάλωση χωρίς εντόπια παραγωγή. Ξεμάθαμε να παράγουμε , να επιχειρούμε , να δημιουργούμε ποιότητες και τώρα παρακαλούμε τους πολιτικούς που μας κατέστρεψαν να μας σώσουν με δάνεια. Αυτό είναι πτώση και ηθικό κατάντημα.
Πάνω από όλα σήμερα χρειάζεται μια νέα σκέψη , ένα νέο όραμα , μια καινούρια σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομία.
Αυτοί που υπηρέτησαν και εξακολουθούν να υπηρετούν τους τραπεζίτες δεν είναι σε θέση να βγάλουν τη κοινωνία και την οικονομία από την κρίση. Χρειάζεται να επιστρέψουμε σε αρχές και αξίες πολιτειακής ανασυγκρότησης και αναθέσμισης , να επαναβεβαιώσουμε την δημιουργική σχέση της ιδέας-ιδεολογίας και της κοινωνίας , να αντιτάξουμε την αρχή του συλλογικού συμφέροντος στην ολιγαρχική καταδυνάστευση της κοινωνίας.
Η οικονομική κρίση με τις κοινωνικές ανισότητες που παράγει , οφείλεται κυρίως στην διεφθαρμένη και νοσηρή πολιτική διαχείριση της οικονομικής δράσης , που με την σειρά της συνδέεται με ιδεολογήματα εθνομηδενιστικά και ταξικά .
Συνεπώς η έξοδος από την κρίση ( ιδεολογική , πολιτική , κοινωνική , οικονομική) προϋποθέτει τον ιδεολογικό πόλεμο ενάντια στη παρακμή και την τυραννία , ένα πόλεμο που κατ' ανάγκη θα απολήξει στη σύγκρουση με τις δυνάμεις της ιδιοτέλειας , της σύγχυσης , της εκμετάλλευσης , της διάλυσης του εθνικό-κοινωνικού υποκειμένου και της απαξίωσης του ιστορικού νοήματος του.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ
υποψήφιος προεδρικών εκλογών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.