Γνωρίζουν πολύ καλά πως αν τελικά πάρουν κάποια δάνεια από τις τράπεζες , που θα χρηματοδοτηθούν από την τρόικα , το κόστος αυτού του κεφαλαίου θα είναι υπερβολικά υψηλό που θα εκμηδενίζει εκ προοιμίου την ανταγωνιστικότητα του παραγόμενου προϊόντος.
Θεωρούν όμως ως αντιστάθμισμα στο κόστος του δανειζομένου χρήματος , την μείωση της αξίας της εργασίας που θα επιβάλει το μνημόνιο και θα ενισχύσει περαιτέρω η ύφεση με το σπάσιμο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Εκτός αυτού θα τους δώσει το κράτος την δυνατότητα να εργοδοτούν λαθρομετανάστες ή τούρκους που έρχονται από τα κατεχόμενα , με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας των ντόπιων εργατών που θα συμβάλει και αυτή με τη σειρά της στην ανάγκη ξεπουλήματος της εργατικής τους δύναμης.
Αυτό το σύστημα χρηματοδότησης δεν ανακαλύφθηκε βέβαια απο την τρόικα αλλά προϋπήρχε μέσα στις δομές του καπιταλιστικού κράτους που αντί να χρηματοδοτεί άμεσα την παραγωγή χρηματοδοτεί πρώτα τους τραπεζίτες και τους δίνει το δικαίωμα να θησαυρίζουν απο την κοινωνική ανισότητα που παράγει το σύστημα τους.
Το καπιταλιστικό κράτος παράγει και διαιωνίζει την αδικία την κοινωνική ανισότητα και πάνω από όλα την ληστρική τάξη των τοκογλύφων παρέχοντας τους όσες νομικές διευκολύνσεις χρειάζονται.
Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός δεν νοείται χωρίς το κράτος που τον αναπαράγει και τον στηρίζει.
Συνεπώς τίποτα δεν αλλάζει εάν δεν καταρρεύσει το καπιταλιστικό κράτος . Όσο το κράτος θα θεωρεί ιερή την διαμεσολάβηση των τραπεζιτών για την διακίνηση του χρήματος θα αναπαράγεται η αδικία και η ταξική εκμετάλλευση ολόκληρης της εθνικής παραγωγικής δύναμης. Η εθνική οικονομία δεν σώζεται με την ακύρωση του μνημονίου αλλά με την ακύρωση του καπιταλιστικού κράτους.
Στην εθνικοκοινωνική ιδεολογία το παραγόμενο από το κράτος χρήμα , ως μέτρο ανταλλαγής προϊόντων και όχι προϊόν καθαυτό , φτάνει στη παραγωγική διαδικασία ΧΩΡΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ .
Αυτό σημαίνει , πως η βιομηχανία και γενικά η παραγωγική βάση , θα μπορεί να χρηματοδοτείται χωρίς τοκογλυφικό κόστος , υπό τον όρο της τήρησης της συλλογικής σύμβασης εργασίας και της αναβάθμισης του εργάτη.
Σε αυτό το σημείο ήθελα να αναφερθώ στην λεγόμενη “εθνικοποίηση” των τραπεζών που προτείνουν οι διάφοροι εθνικιστές – ακροδεξιοί.
Αυτοί εννοούν ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τους τοκογλύφους διαμεσολαβητές με την ψευδαίσθηση πως θα ασκούν έλεγχο στο σύστημα . Άλλο που δεν θέλουν οι τοκογλύφοι. Διότι η εθνικοποίηση των τραπεζών θα διασφαλίσει τα κέρδη τους και θα τσιμεντώσει την δολερή σχέση τους με το πολιτικό κατεστημένο.
Το πρόβλημα με την τωρινή κρίση είναι ακόμα πιο σύνθετο στα πλαίσια της ευρωζώνης που στερεί το δικαίωμα από το εθνικό κράτος να παράγει δικό του νόμισμα και να ελέγχει την διακίνηση του. Μέσα από την ευρωζώνη αναδύεται μια πανευρωπαϊκή ληστρική τοκογλυφική τάξη που θα στηρίζεται από το πολιτικό σύστημα και θα χειρίζεται κάθε μορφή βίας προς εξυπηρέτηση των αλληλοτροφοδοτούμενων συμφερόντων της πολιτικό-οικονομικής ολιγαρχίας.
Το συμπέρασμα είναι πως το μνημόνιο που μας επιβάλουν η τρόικα και οι ντόπια ολιγαρχία είναι μια ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΒΙΑ που προστιθέμενη στην προϋπάρχουσα ταξική βία της ολιγαρχίας , θα ρίξει το λαό στο βάραθρο της εξαθλίωσης και το έθνος στο έρεβος του ιστορικού αφανισμού.
Συνεπώς η αντιπαλότητα ανάμεσα στον εργάτη και τον βιομήχανο δεν οδηγεί στη λύση του προβλήματος. Διότι αυτή η αντιπαλότητα ευνοεί την μνημονιακή κατοχή , διασπώντας το κοινωνικό σώμα.
Εχθρός του λαού είναι το καπιταλιστικό κράτος , η ευρωζώνη , το χρηματοπιστωτικό σύστημα , η βία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μοναδική αντίσταση στη κατοχή είναι ο εθνικοκοινωνικός αγώνας σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλες οι εθνικοκοινωνικές δυνάμεις της Ευρώπης πρέπει να ενωθούν κάτω από το λάβαρο του ΚΕΛΤΙΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ , για μια νέα Ευρώπη των συνασπισμένων εθνών της που η ισχύς τους θα αναδύεται από τη λαϊκή κυριαρχία .
Λουκάς Σταύρου
υποψήφιος προεδρικών εκλογών της κυπριακής “δημοκρατίας”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.