Φασιστικές σκέψεις

Ο φασισμός είναι ένα σύστημα συνένωσης των εργασιακών και παραγωγικών δυνάμεων του λαού πέρα από την αντίληψη του μποσλεβίκικου ταξικού διαχωρισμού , ενάντια στην αυθαιρεσία της πλουτοκρατίας που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στον φιλελευθερισμό και τον κομματοκρατούμενο κοινοβουλευτισμό.

Ο φασισμός όπως είναι φυσικό ως πολιτική έκφραση της λαϊκής ενότητος αναδεικνύει ένα κράτος που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και όχι την ολιγαρχία όπως συμβαίνει στην αστική δημοκρατία και το αστικό κράτος που διατηρεί συμβιωτικές σχέσεις με όλες τις μορφές της ολιγαρχίας , με τις τράπεζες , την εκκλησία , τα πολιτικά κόμματα ή πολιτικές συμμορίες διεφθαρμένων που καταπατούν την λαϊκή βούληση.

Βέβαια στην ιστορία τίποτα δεν μπορεί να αντιγραφεί από το παρελθόν στο παρόν διότι οι συμπαρομαρτούσες συνθήκες είναι πάντοτε διαφορετικές. Οπότε κάνουμε λόγο για αναβίωση των αρχών πάνω στις οποίες είναι δυνατό να ορθωθεί το λαϊκό εθνικιστικό πολίτευμα.

Η φασιστική αρχή της λαϊκής ενότητας ( ως δέσμης ράβδων) και του κράτους ως οργάνου επιβολής της λαϊκής θέλησης και απώθησης της ολιγαρχικής αντεπίθεσης , ενσωματώνονται στην ιδεολογία του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού .

Ο ελληνικός εθνικοκοινωνισμός δεν αντιγράφει καμία ιδεολογία , ενσωματώνει όμως τις αρχές των ιδεολογιών του ευρωπαϊκού εθνικισμού , του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού , στην φιλοσοφία του , συναρμόζοντας αυτές με τις αρχές της ελληνικότητας και του ελληνικού τρόπου σκέψης και κοινωνισμού που μας παραδίδεται μέσα από την ιστορία και την πολιτισμική παράδοση μας.

Λουκάς Σταύρου