Αυτονομία και στράτευση ( εθνικοκοινωνικές σκέψεις)

Η ιδέα της αυτονομίας και της αυτοθέσμισης στους σύγχρονους καιρούς του παγκόσμιου εξουσιασμού από το υπερκράτος των χρηματοπιστωτών που συνδέεται άρρηκτα με τις ντόπιες “εθνικές” ολιγαρχίες και τα συστήματα κατατυρράνευσης της λαϊκής παραγωγικής βάσης , δεν μπορεί να τεθεί και να πραγματωθεί χωρίς την ιδέα της ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ και της ΟΧΥΡΩΣΗΣ των κατακτημένων δικαιωμάτων του λαού.

Η στράτευση για να νοηθεί προϋποθέτει μιαν ετοιμοπόλεμη κατάσταση των λαϊκών δυνάμεων μια κατάσταση που να συνενώνει τον πολίτη με τον πολεμιστή . Ιδέα που απάνω της μπορεί να δομηθεί ο θεσμός της ένοπλης λαϊκής πολιτοφυλακής που θα ασκεί ελεγκτικό ρόλο στην αστυνομία και τον στρατό .

Αυτονομία και στράτευση παράγουν επίσης την ανάγκη δημιουργίας ενός πανεθνικού λαϊκού πολιτικού σχηματισμού που θα ελέγχεται από την λαϊκή βάση και θα ασκεί το έργο της ιδεολογικής προστασίας , του ιδεολογικού πολέμου ενάντια στις επιθέσεις της ολιγαρχίας , καθώς και της παραγωγής της γενικής πολιτικής πρότασης πάνω στα τρέχοντα ζητήματα της εθνικής κοινωνίας .

Η διεκδίκηση της αυτονομίας και της αυτοθέσμισης πάνω στην αρχή της ελευθερίας και της λαϊκής συνέλευσης είναι η πλέον πολεμική ρήξη με το σύστημα που θα απαιτήσει κεντρικό πολιτικό συντονισμό και ιδεολογική κατεύθυνση στα πλαίσια ενός κόμματος που θα εκφράζει την βούληση των λαϊκών συνελεύσεων των τοπικών κοινοτήτων και των παραγωγικών ενώσεων .

Όσοι νομίζουν πως θα ανατρέψουν το σύστημα του διεθνούς και ντόπιου εξουσιασμού με αμεσοδημοκρατικές συνάξεις χωρίς πολιτική και πολεμική οργάνωση , πλανώνται στο χώρο της ουτοπίας που το ίδιο το σύστημα καλλιεργεί και επιτρέπει .

Η επιστροφή στην λαϊκή αυτονομία και αυτοθέσμιση θα καταστεί δυνατή μέσα από ένα εθνικοκοινωνικό σχήμα που θα διαφωτίζει τον λαό και θα τον καθοδηγεί στον συγκρουσιακό αγώνα του κατά των δυναστών και εκμεταλλευτών του που αναπόφευκτα θα καταλύξει σε ένοπλη ρήξη και επαγρύπνηση . 

Λουκάς Σταύρου