Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Οι εκποιήσεις υπό το πρίσμα της τρίτης ιδεολογίας


Το πολιτικό σύστημα αλλά και η κοινωνική συνείδηση που το στηρίζει εμμένουν στην αρχή της στήριξης του τραπεζικού συστήματος ως έχει.
Υπό το πρίσμα αυτής της αρχής, το ένα μέρος του πολιτικού συστήματος τάσσεται υπέρ των εκποιήσεων για την αναχρηματοδότηση των τραπεζών.
Το άλλο μέρος του συστήματος τάσσεται κατά των εκποιήσεων ή υπό όρους.
Στη πρώτη περίπτωση , μετά από όσα 'έχουν συμβεί υπέρ των τραπεζών ( κούρεμα καταθέσεων και χρηματοδότηση τους από το κράτος δηλαδή από τους φόρους του λαού ) το σύστημα προχωρά στην αρπαγή των περιουσιών του λαού σε συνθήκες ύφεσης , πράγμα που σημαίνει την συγκέντρωση ακίνητης περιουσίας σε λίγα χέρια. Είναι ξεκάθαρο πως με αυτό το κόλπο ωφελείται μόνο η ολιγαρχία.
Στην δεύτερη περίπτωση που θα μπει φραγμός στις εκποιήσεις ενώ ταυτόχρονα θα συνεχιστεί η ένοχη σχέση κράτους και τραπεζών , σημαίνει πως τα λεφτά που θα χάσουν οι τραπεζίτες από την μη εκποιημένη περιουσία θα καλυφθούν από το κράτος, δηλαδή θα φορτωθούν στις πλάτες του φορολογούμενου λαού στο σύνολο του. Έτσι ο άνεργος και ο άστεγος και χαμηλόμισθος και ο συνταξιούχος, θα επωμισθούν τα χρέη των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Η λύση του προβλήματος κατά την άποψη μου η οποία εδράζεται στην οικονομική φιλοσοφία της τρίτης ιδεολογίας ( ελληνικού εθνικοκοινωνισμού, φασισμού, εθνικοσοσιαλισμού) είναι πως πρέπει να τεθεί σε δημόσιο διάλογο το ζήτημα της ριζικής αλλαγής του τραπεζικού συστήματος με γνώμονα την προστασία του λαού και όχι των τραπεζιτών και της παροικούσας ολιγαρχίας.
Το συμπέρασμα είναι πως λύση δεν υπάρχει εντός του συστήματος και πως στο τέλος την στήριξη του παρόντος ληστρικού τραπεζικού συστήματος θα την πληρώσει η παραγωγική βάση της κοινωνίας, υποβαλλόμενη σε χίλιες στερήσεις κάτω από την βία του φόρου, της κρατικής καταστολής και του κατατρεγμού.


Λουκάς Σταύρου 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.