Ο πλούτος των τραπεζών στηρίχθηκε πάνω σε μια αισχρή σχέση ανάμεσα στους τραπεζίτες και τους πολιτικούς . Η σχέση αυτή εκτός του ότι έκτισε ένα σύστημα εξουσίας , επέβαλε ένα απάνθρωπο νομικό πλαίσιο που υπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζιτών καθιστώντας αιχμάλωτη την ανθρώπινη ύπαρξη. Με αυτό το νομικό πλαίσιο , άνθρωποι οδηγήθηκαν στις φυλακές , πτώχευσαν , κατασχέθηκαν οι ζωτικές περιουσίες τους , πείνασαν , αυτοκτόνησαν, καταστράφηκαν. Ο Σαίξπηρ περιγράφει στο πρόσωπο του εβραίου Σάϊλοκ τον καννιβαλιστικό , τον εγκληματικό χαρακτήρα του τραπεζίτη. Συνεπώς ο πλούτος των τραπεζών στηρίχθηκε πάνω στο έγκλημα και την υφαρπαγή της λαϊκής κυριαρχίας μέσω των πολιτικών συμμοριών που συνήψαν αισχρή σχέση με τους τραπεζίτες.
Η διαπίστωση αυτή ανοίγει τρία ζητήματα:
Πρώτον , ο πλούτος των τραπεζών εφόσον προέκυψε μέσα από αισχρές σχέσεις και υφαρπαγή της λαϊκής κυριαρχίας , δικαιωματικά ανήκει στο λαό και όταν ο λαός βρει τη δύναμη να απαλλαγεί από την πλουτοκρατική εξουσία, έχει δικαίωμα να διεκδικήσει αυτό το πλούτο.
Το δεύτερο ζήτημα αφορά το νομικό πλαίσιο που επέβαλαν οι τραπεζίτες μέσα από την αισχρή σχέση με τους πολιτικούς. Αυτό το πλαίσιο ως απάνθρωπο και αντιλαϊκό έχει δικαίωμα ο λαός να το καταργήσει , καταργώντας συνάμα και την σχέση πλούτου και εξουσίας.
Το τρίτο ζήτημα αφορά στην ουσία της εξουσίας. Όταν η εξουσία βρίσκεται σε χέρια ολίγων τότε όλα τα αίσχη είναι δυνατό να διαπραχθούν εις βάρος του λαού. Απαιτείται η ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας για να γκρεμιστεί το απάνθρωπο πλουτοκρατικό σύστημα εξουσίας . μέσα από νέους δημοκρατικούς επαναστατικούς θεσμούς συμμετοχής στην εξουσία του ίδιου του λαού , των παραγωγικών του ενώσεων και των τοπικών κοινωνιών.
Η απαλλαγή από την πλουτοκρατία και συγκεκριμένα από το επαχθές δίκτυο του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν είναι δυνατή χωρίς το πέρασμα της εξουσίας από τα χέρια των πολιτικών συμμοριών στον ίδιο το λαό, που θα ασκεί την εξουσία του μέσα από θεσμούς άμεσης δημοκρατίας , εργασιακών ενώσεων και ένοπλης πάνδημης πολιτοφυλακής.
Μια ισχυρή σχέση στρατού και εργαζόμενου λαού θα ανοίξει τη προοπτική για ένα καινούριο πολιτισμό, βασισμένο στην λαϊκή αυτονομία και οικονομική αυτοδυναμία , στην ελευθερία του πνεύματος και την ευρωστία του σώματος. Αυτή η κοινωνία είναι το όραμα του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού .
Λουκάς Σταύρου
Η διαπίστωση αυτή ανοίγει τρία ζητήματα:
Πρώτον , ο πλούτος των τραπεζών εφόσον προέκυψε μέσα από αισχρές σχέσεις και υφαρπαγή της λαϊκής κυριαρχίας , δικαιωματικά ανήκει στο λαό και όταν ο λαός βρει τη δύναμη να απαλλαγεί από την πλουτοκρατική εξουσία, έχει δικαίωμα να διεκδικήσει αυτό το πλούτο.
Το δεύτερο ζήτημα αφορά το νομικό πλαίσιο που επέβαλαν οι τραπεζίτες μέσα από την αισχρή σχέση με τους πολιτικούς. Αυτό το πλαίσιο ως απάνθρωπο και αντιλαϊκό έχει δικαίωμα ο λαός να το καταργήσει , καταργώντας συνάμα και την σχέση πλούτου και εξουσίας.
Το τρίτο ζήτημα αφορά στην ουσία της εξουσίας. Όταν η εξουσία βρίσκεται σε χέρια ολίγων τότε όλα τα αίσχη είναι δυνατό να διαπραχθούν εις βάρος του λαού. Απαιτείται η ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας για να γκρεμιστεί το απάνθρωπο πλουτοκρατικό σύστημα εξουσίας . μέσα από νέους δημοκρατικούς επαναστατικούς θεσμούς συμμετοχής στην εξουσία του ίδιου του λαού , των παραγωγικών του ενώσεων και των τοπικών κοινωνιών.
Η απαλλαγή από την πλουτοκρατία και συγκεκριμένα από το επαχθές δίκτυο του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν είναι δυνατή χωρίς το πέρασμα της εξουσίας από τα χέρια των πολιτικών συμμοριών στον ίδιο το λαό, που θα ασκεί την εξουσία του μέσα από θεσμούς άμεσης δημοκρατίας , εργασιακών ενώσεων και ένοπλης πάνδημης πολιτοφυλακής.
Μια ισχυρή σχέση στρατού και εργαζόμενου λαού θα ανοίξει τη προοπτική για ένα καινούριο πολιτισμό, βασισμένο στην λαϊκή αυτονομία και οικονομική αυτοδυναμία , στην ελευθερία του πνεύματος και την ευρωστία του σώματος. Αυτή η κοινωνία είναι το όραμα του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού .
Λουκάς Σταύρου
Είναι άξιο περιέργειας, ότι πολύ σπάνια έχω ακούσει "αγανακτισμένους" ή άλλων κατηγοριών Κυπρίους να κατακρίνουν τις Τράπεζες, ενώ όλοι ξέρουμε ότι πληρώνουμε τα λάθη και την απληστία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με την διάγνωση και τις διαπιστώσεις αλλά έχω επιφυλάξεις για την αντιμετώπιση που προτείνετε.
Μιχάλης
εγώ δεν είμαι αγανακτισμένος . Είμαι εθνικοκοινωνιστής.Όσο για τις επιφυλάξεις σας έχω να πω , πως δεν είναι δυνατό να αναπτυχθούν όλοι οι τρόποι αντιμετώπισης σε ένα άρθρο που σκοπό έχει να θέσει το πρόβλημα . Διαβάστε με την ευκαιρία και αυτό: http://l-stavrou.blogspot.com/2011/10/blog-post_18.html . Προς συμπλήρωση αυτών θεωρώ πως μοναδικός δρόμος είναι η συλλογική εργασία μέσα απο ένα πολιτικό σχήμα που θα κάνει τα λόγια , έργα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την παραπομπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης