ΛΟΥΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ: «ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!...»
Θεωρούμε το ζήτημα της Κύπρου μείζονος σημασίας για το μέλλον του ελληνισμού. Κι αυτό όχι μόνο για λόγους ιστορικούς ή γεωπολιτικούς (που κατοχυρώνουν και πρέπει να κατοχυρώνουν την ελληνικότητα του νησιού), αλλά και για λόγους καθαρά εθνικής συνέχειας: διότι στη Μεγαλόνησο κατοικεί εδώ και χιλιετίες ένας ακμαίος ελληνικός πληθυσμός, απομεινάρι του Πανελληνισμού του βασιλιά Ευαγόρα, που – κατά την άποψή μας – διατηρεί αυτούσιες όλες τις πανάρχαιες ελληνικές του παραδόσεις (π.χ. στο θέμα της γλώσσας με την προσωδία κτλ.)!...
Όμως και η Κύπρος σήμερα – όπως και σύμπας ο ελληνισμός – δοκιμάζεται από το σκότος της Νέας Τάξης... Είναι λοιπόν αναγκαία η επαγρύπνηση των πατριωτικών δυνάμεων, τόσο στον ελλαδικό όσο και στον κυπριακό χώρο (που μαζί συνιστούν την ελληνική επικράτεια), εφόσον σήμερα ο Εχθρός είναι ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ! Ο Λουκάς Σταύρου, επικεφαλής του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (Ε.ΔΗ.Κ.), που επαναδραστηριοποιείται στην Κύπρο μετά από μερικούς μήνες «σιγής» - και το χρειάζεται κάτι τέτοιο ο ελληνισμός! – είναι όχι απλά πολιτικός με τη στενή έννοια του όρου. Είναι προσωπικότητα πολυσύνθετη και με ευρύ φάσμα ενασχολήσεων και ενδιαφερόντων: ζωγραφική, ποίηση και φιλοσοφία, όπου σε όλα αυτά έχει αποδείξει το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Πάνω και πέρα απ’ όλα όμως είναι Έλληνας πατριώτης, που μάχεται ήδη από την εποχή του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή για τα δίκαια της Κύπρου μας!
Συζητήσαμε με τον κ. Σταύρου πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, στα οποία οι τοποθετήσεις του παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Να τι μας απάντησε ο εκλεκτός μας συνομιλητής για τις νεώτερες εξελίξεις περί το Κυπριακό θέμα:
«Τα νέα δεδομένα στην κυπριακή ΑΟΖ, με τις έρευνες που διεξάγονται για ανεύρεση υδρογονανθράκων και την συνακόλουθη γεωστρατηγική αναβάθμιση του χώρου της Ανατολικής Μεσογείου, ανέδειξαν τα μεγάλα προβλήματα της Κύπρου και τους κινδύνους που την επαπειλούν αν δεν δώσει λύση σε αυτά. Πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα αναδεικνύεται η άμυνα του νησιού. Η διάλυση του ενιαίου αμυντικού δόγματος, για την οποία ευθύνονται τόσο οι εν Ελλάδι κυβερνώντες όσο και οι της Κύπρου κρατούντες, αφήνει την Κύπρο ανυπεράσπιστη και εκτεθειμένη στις τουρκικές απειλές αφενός και αφετέρου στην εξάρτηση της άμυνάς της από το Ισραήλ και τις αγγλικές βάσεις που διατηρούν άριστες σχέσεις με το Ισραήλ...
Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Η συνεργασία με το Ισραήλ, για την εξόρυξη και περαιτέρω εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, είναι αναγκαία. Όμως είναι άλλο πράγμα η συνεργασία και άλλο η εξάρτηση. Μια σχέση εξάρτησης εγκυμονεί πολλαπλούς κινδύνους εάν συσχετιστεί το θέμα και με την προσπάθεια ταχείας επίλυσης του κυπριακού ώστε να μην αποτελεί εμπόδιο στις διαδικασίες εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που τυχόν να βρεθούν. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως μέχρι πρότινος οι Ισραηλινοί έκαναν μεγάλες επενδύσεις στα κατεχόμενα και παράνομες αγορές γαιών. Αυτή η ξαφνική υπαγωγή της ασφάλειας της Κύπρου στο Ισραήλ και τους άγγλους συνεταίρους των, είναι σαν ένας εφιάλτης!...
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η λανθασμένη στρατηγική της κυπριακής κυβερνήσεως στις έρευνες που διεξάγονται. Έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα ένας χάρτης όλων των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που βρίσκονται στη βόρεια και δυτική πλευρά της ΑΟΖ και να τονισθεί διεθνώς η αδυναμία πρόσβασης σε αυτά, από το γεγονός της κατοχής, ώστε για άλλη μια φορά να καταγγελθεί και να έρθει στο προσκήνιο το πρόβλημα ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Περιέργως όμως δεν έγινε αυτό. Το βόρειο και δυτικό τμήμα της ΑΟΖ ξεχάστηκε. Τι σημαίνει αυτό; Οφείλουν να απαντήσουν οι κρατούντες. Ποιά είναι τα ενδόμυχα σχέδιά τους; Όλα τούτα γεννούν την υποψία μυστικών σχεδίων και διαβουλεύσεων που θυμίζουν παλιότερες αισχρές υποχωρήσεις.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και την υπόσχεση που έδωσε ο κ. Χριστόφιας ενώπιον του συμβουλίου ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για συνεκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ ακόμα και πριν από τη λύση. Αυτή είναι μια υποχώρηση τρισχειρότερη από εκείνες που ο πρόεδρος έκανε στο τραπέζι των συνομιλιών, με την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο και την παραμονή 50.000 εποίκων. Διότι πριν αποφασίσει ο λαός για οτιδήποτε, έχει τεθεί εκ μέρους του προέδρου της δημοκρατίας η αναγνώριση της οντότητας που υπάρχει στο κατεχόμενο τμήμα της κυπριακής δημοκρατίας. Αυτή η υποχώρηση μπορεί να ειδωθεί και μέσα από το πρίσμα των πολλαπλών συμφερόντων που εμπλέκονται στη περιοχή και κατά συνέπεια των πιέσεων που ασκούνται, με μέτρο το συμφέρον τους και όχι ασφαλώς το δίκαιο του κυπριακού ελληνισμού.
Φρονώ πως η αναβάθμιση του ενιαίου αμυντικού δόγματος θα ενδυναμώσει την εθνική κυριαρχία και θα αποτελέσει και για την Ελλάδα, σε αυτή την δύσκολη περίοδο που περνά, προοπτική οικονομικής αναβάθμισης εάν σπεύσει ταυτόχρονα στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και την ενοποίησή της με τη κυπριακή ΑΟΖ. Η στρατηγική συνεκμετάλλευσης και σύνδεσης ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ θα είναι ένα δυνατό χαρτί στα χέρια των δύο κρατών του ελληνισμού. Δυστυχώς όμως τα πολιτικά κατεστημένα Ελλάδος και Κύπρου, περί άλλων τυρβάζουν... Στόχος του κυπριακού κατεστημένου είναι μια λύση-διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας, μια λύση τουρκοσυνεταιριστική που θα επιτρέψει την είσοδο και εξάπλωση της Τουρκίας σε ολόκληρο το νησί. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την θέση του κ. Χριστόφια που σε πρόσφατη συνέντευξή του διετύπωσε αναφερόμενος στις τέσσερις βασικές ελευθερίες που θα παραχωρηθούν στους τούρκους εξίσου με τους πολίτες του ελληνικού κράτους. Με λίγα λόγια θα έχουν όλοι οι τούρκοι δικαίωμα εγκατάστασης στη Κύπρο, διακίνησης και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εκτός αυτών, στα σχέδια του κατεστημένου έχει τεθεί και η καταστροφική ιδέα της αποστρατικοποίησης με την ταυτόχρονη παρουσία των άγγλων στο νησί. Έχουμε να κάνουμε με τερατώδεις αντιλήψεις τις οποίες ο λαός δυστυχώς απορρόφησε ύστερα από τόσα χρόνια αμείωτης αντεθνικής , ενδοτικής και μειοδοτικής προπαγάνδας.
Η στρατηγική της υποχώρησης αποβαίνει καταστροφική και ταυτόχρονα αντιρεαλιστική. Η Κύπρος θα σωθεί μέσα από την στρατηγική της διεκδίκησης και της απελευθέρωσης, αρχίζοντας από την αποτίναξη του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης που μέσα από τις συνομιλίες τείνει σε ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα που θα λαμβάνει υπόψιν τα δεδομένα της εισβολής και κατοχής. Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να προστατευθεί και να ολοκληρωθεί με ένα νέο ελεύθερο σύνταγμα βγαλμένο από το λαό που θα αποκλείσει κάθε εδαφική και πολιτειακή διαίρεση μέσα σε μια πραγματική δημοκρατία του ενός και ενιαίου εκλογικού σώματος , όπου κάθε πολίτης θα έχει μια ψήφο , όπως ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου».
Όσο για την θέση της Κύπρου στη σημερινή οικονομική κρίση και την πιθανή της στοχοποίηση από τους κερδοσκοπικούς διεθνείς κύκλους, ο κ. Σταύρου απάντησε χωρίς υπεκφυγές:
«Η οικονομική κρίση στην Κύπρο δεν εστιάζεται στο μεγάλο χρέος του κράτους αλλά κυρίως στα σκουπιδο-ομόλογα των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων που καλείται το κράτος να τα καλύψει για να διασώσει δήθεν το τραπεζικό σύστημα, τις καταθέσεις των πολιτών και την ρευστότητα του χρήματος. Η Κύπρος βρίσκεται στα πρόθυρα του μηχανισμού στήριξης και μάλιστα σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο έλαβε άγρια αντιλαϊκά μέτρα που θα επιδεινώσουν το πρόβλημα, θα καταρρακώσουν την οικονομία της κοινωνίας και τη παραγωγική βάση και θα φορτώσουν στο λαό ένα πελώριο χρέος, δηλαδή τις ζημιές των τραπεζών από τον τζόγο στο πεδίο της χρηματιστηριακής οικονομίας, ένα χρέος που θα το πληρώνει ο λαός σε βάθος μακρού χρόνου, ενώ θα χάνει στη πορεία τα δικαιώματά του και θα βλέπει τις απολαβές του να βυθίζονται σε μισθούς πείνας στα πλαίσια του άγριου ανταγωνισμού του με τους μετανάστες-λαθρομετανάστες...
Αυτό σημαίνει πως το μεγάλο κομμάτι της πίτας, από την τυχόν εξεύρεση φυσικού αερίου θα το πάρουν οι ντόπιοι τραπεζίτες και το διεθνές χρηματοπιστωτικό υπερκράτος μέσα από την τανάλια του μηχανισμού επιτήρησης της οικονομίας»...
Ο Λουκάς Σταύρου, άνθρωπος ευρυμαθής με ενδιαφέρουσες πάντοτε τοποθετήσεις, σχολίασε και την τωρινή πολιτική-οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα:
«Το οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου είναι αλληλένδετο με το ελληνικό πρόβλημα. Οι διεθνείς τοκογλύφοι θέλουν να συρρικνώσουν στο έπακρο την ελάχιστη λαϊκή και εθνική κυριαρχία ώστε να εκμεταλλευθούν ανενόχλητοι και σε βάθος χρόνου την οικονομική υπεραξία της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς και τις πλουτοπαραγωγικές των πηγές.
Ενώ ο λαός δεν χρωστά τίποτα και σε κανένα, ξαφνικά βρέθηκε να κουβαλά στις πλάτες του το τεράστιο χρέος των κερδοσκοπικών αποτυχιών των τραπεζιτών! Το πρόβλημα τίθεται ως τέτοιο από το γεγονός ότι το πολιτικό κατεστημένο τέθηκε στην υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποδέχθηκε να μεταθέσει τα χρέη των τραπεζών στις πλάτες του λαού. Αυτή είναι η χειρίστη συνωμοσία που διαπράττεται εις βάρος του λαού και του έθνους... Πρόκειται για συμπαιγνία του πολιτικού κόσμου που κατόρθωσε να αυτονομηθεί όλα αυτά τα χρόνια από τη λαϊκή βούληση, με την ολιγαρχία του πλούτου σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Συνεπώς το πρόβλημα της Ελλάδος και της Κύπρου βέβαια, είναι πρωτίστως πολιτικό. Επείγει να αναδυθούν νέες πολιτικές δυνάμεις μέσα από το λαό που θα εκφράσουν τα συμφέροντά του και θα υπερασπιστούν σθεναρά την λαϊκή και εθνική κυριαρχία η οποία, ας σημειωθεί, από καιρό έπαυσε να υπάρχει. Διότι το πολιτικό σύστημα που ισχύει δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση τη λαϊκή κυριαρχία αλλά παρέχει μια εικονική συμμετοχή του λαού, που στην ουσία αναπαράγει την τυραννία, τη σήψη και τη παρακμή του πελατειακού συστήματος...
Εδώ που έφθασαν τα πράγματα η λύση είναι συνώνυμη με την κατεδάφιση του πολιτικού πελατειακού κομματοκρατικού συστήματος και την συρρίκνωση στο βαθμό του δυνατού του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε εθνικό τουλάχιστον επίπεδο. Δύο κατευθύνσεις είναι σήμερα ορατές για να εξέλθει το έθνος από την οικονομικο-πολιτική κρίση. Η μία είναι η εφαρμογή εθνικιστικής οικονομίας και η άλλη είναι η πραγματική δημοκρατία που θα αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βάση στην τοπική αυτοδιοίκηση (που θα πρέπει να αποκτήσει οικονομική αυτοδυναμία) και τις παραγωγικές ενώσεις στην κεντρική πολιτική διακυβέρνηση της χώρας».
Η ενδιαφέρουσα κουβέντα μας συνεχίστηκε με το ζήτημα του εθνικιστικού-πατριωτικού χώρου στην Κύπρο. Η άποψη του συνομιλητή μας παρατίθεται ευθύς αμέσως:
«Υπάρχει μεγάλη σύγχυση... Ο εθνικισμός στην Κύπρο έχει νηπιακές συμπεριφορές. Έχει παραμείνει στη κατάσταση του αισθήματος και ως εκ τούτου οι όποιες πολιτικές του προσπάθειες ολισθαίνουν σε ακροδεξιές ροπές στην υπηρεσία πάντοτε του πιο αντιλαϊκού και ενίοτε αντεθνικού κατεστημένου. Είναι κολλημένος επίσης με την εκκλησία που έχει διαπράξει εθνικές μειοδοσίες, όπως την αποδοχή του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης και την λεγόμενη συμφωνία κορυφής του 1977.
Αλλά και στη συνέχεια στάθηκε στο πλευρό του πολιτικού κατεστημένου σε όλες τις αισχρές υποχωρήσεις του. Η εκκλησία της Κύπρου σύμφωνα με δηλώσεις του νυν αρχιεπισκόπου είναι ο ιδρυτής του ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα) που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου από ιδρύσεώς του. Αυτός είναι και ο λόγος που η εκκλησία τήρησε ένοχη σιγή στην προδοσία του δημοψηφίσματος του 2004 που πήρε τη μορφή του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων. Ο «εθνικισμός» προσκολλημένος σε αυτό το ρυπαρό σύστημα εξουσιασμού είναι ένα εξαπτέρυγο του συστήματος και τίποτα άλλο...
Μοναδική εκδήλωση αυτόνομου και αυτοδύναμου εθνικιστικού κινήματος, με ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, υπήρξε το Ε.ΔΗ.Κ. (Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) που ύστερα από μια ανάπαυλα δράσεως πρόκειται να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο ανανεωμένο και δυνατό! Αντιλαμβάνομαι τον εθνικισμό ως αυτόνομο και αυτοδύναμο λαϊκό κίνημα αλληλένδετο με τον κοινωνισμό. Έναν ελληνικό εθνικοκοινωνισμό που θα στηρίζεται στην εθνική μας παράδοση και εξ αυτής θα παίρνει τις αξίες και τα οράματά του, προβάλλοντάς τες μέσα από την πολιτική δράση σε ένα εθνικό παρόν και μέλλον».
Τέλος, άμεσος ήταν ο κ. Σταύρου σε ερώτησή μας για τον ρόλο του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χρσιτόφια. Αυτής της τόσο διφορούμενης μορφής, που πλήγωσε τον κυπριακό ελληνισμό στη μέχρι τώρα πορεία της θητείας του... Μας είπε λοιπόν ο Λουκάς Σταύρου για τον ρόλο Χριστόφια:
«Καταστροφικός! Οι υποχωρήσεις που έκανε στο εθνικό θέμα και οι προτάσεις που κατέθεσε οδηγούν σε άκρως επικίνδυνες προοπτικές... Βέβαια ο Χριστόφιας είναι η συνέχεια των προηγούμενων υποχωρήσεων πάνω στις οποίες κτίζει το δικό του ολέθριο όραμα. Μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων που σήμαινε την άρση της εμπολέμου καταστάσεως, ο Χριστόφιας επιτείνει τις υπάρχουσες καταστροφικές ροπές. Στο εσωτερικό μέτωπο της οικονομίας και της κοινωνίας στάθηκε παραστάτης των ολιγαρχικών συμφερόντων υπό το κάλυμμα μιας λαϊκίστικης φρασεολογίας. Στήριξε την λαθρομετανάστευση και «προστάτευσε» την ανασφάλιστη εργασία, ενώ είχε την δυνατότητα να την περιορίσει και να την πατάξει. Σήμερα περικόπτει κοινωνικές παροχές προς πολύτεκνους και άλλες ομάδες με ειδικές ανάγκες ενώ δίνει αφειδώς χρήματα σε τουρκοκύπριους και αιτητές ασύλου...
Στο εθνικό θέμα που είναι και το σημαντικότερο, έκανε απαράδεκτες υποχωρήσεις στη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά το χειρότερο όλων είναι η δρομολόγηση της εμπράγματης λύσης που φαίνεται να διαδέχεται την αποτυχία των συνομιλιών. Προτάσεις όπως η επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το απευθείας εμπόριο κατεχομένων και Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και η πρόταση για συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ πριν από κάθε λύση, αποτελούν βήματα προς την επιβολή μιας εμπράγματης λύσης, με βήμα προς βήμα εφαρμογή ενός σχεδίου τύπου Ανάν και χειρότερου ακόμα. Δυστυχώς όμως στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται κάτι καλύτερο. Αυτοί που θα τον διαδεχθούν στην ηγεσία της Κυπριακής δημοκρατίας θα συνεχίσουν την ολέθρια πορεία του»...
Ολοκληρώνοντας αυτή την ενδιαφέρουσα παρουσίαση, παραθέτουμε το μήνυμα του κ. Λουκά Σταύρου προς το αναγνωστικό κοινό της «Ε.Ω.» και τους Έλληνες γενικότερα:
«Ευχαριστώ προσωπικά τον κύριο Ησαΐα Κωνσταντινίδη και τους παράγοντες της εφημερίδος και καλώ τους αναγνώστες σας να θυμούνται την Κύπρο και να μην ξεχνούν πως η αμυντική γραμμή Θράκης-Αιγαίου-Κύπρου είναι εκ των πραγμάτων ενιαία και αδιαίρετη. Αν αυτή η γραμμή ενισχυθεί, θα σώσει το έθνος από την τουρκική απειλή, αν αντιθέτως αποδυναμωθεί στα πλαίσια μιας δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας, θα θερίσουμε θύελλες»!...
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
ΠΗΓΗ
Θεωρούμε το ζήτημα της Κύπρου μείζονος σημασίας για το μέλλον του ελληνισμού. Κι αυτό όχι μόνο για λόγους ιστορικούς ή γεωπολιτικούς (που κατοχυρώνουν και πρέπει να κατοχυρώνουν την ελληνικότητα του νησιού), αλλά και για λόγους καθαρά εθνικής συνέχειας: διότι στη Μεγαλόνησο κατοικεί εδώ και χιλιετίες ένας ακμαίος ελληνικός πληθυσμός, απομεινάρι του Πανελληνισμού του βασιλιά Ευαγόρα, που – κατά την άποψή μας – διατηρεί αυτούσιες όλες τις πανάρχαιες ελληνικές του παραδόσεις (π.χ. στο θέμα της γλώσσας με την προσωδία κτλ.)!...
Όμως και η Κύπρος σήμερα – όπως και σύμπας ο ελληνισμός – δοκιμάζεται από το σκότος της Νέας Τάξης... Είναι λοιπόν αναγκαία η επαγρύπνηση των πατριωτικών δυνάμεων, τόσο στον ελλαδικό όσο και στον κυπριακό χώρο (που μαζί συνιστούν την ελληνική επικράτεια), εφόσον σήμερα ο Εχθρός είναι ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ! Ο Λουκάς Σταύρου, επικεφαλής του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (Ε.ΔΗ.Κ.), που επαναδραστηριοποιείται στην Κύπρο μετά από μερικούς μήνες «σιγής» - και το χρειάζεται κάτι τέτοιο ο ελληνισμός! – είναι όχι απλά πολιτικός με τη στενή έννοια του όρου. Είναι προσωπικότητα πολυσύνθετη και με ευρύ φάσμα ενασχολήσεων και ενδιαφερόντων: ζωγραφική, ποίηση και φιλοσοφία, όπου σε όλα αυτά έχει αποδείξει το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Πάνω και πέρα απ’ όλα όμως είναι Έλληνας πατριώτης, που μάχεται ήδη από την εποχή του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή για τα δίκαια της Κύπρου μας!
Συζητήσαμε με τον κ. Σταύρου πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, στα οποία οι τοποθετήσεις του παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Να τι μας απάντησε ο εκλεκτός μας συνομιλητής για τις νεώτερες εξελίξεις περί το Κυπριακό θέμα:
«Τα νέα δεδομένα στην κυπριακή ΑΟΖ, με τις έρευνες που διεξάγονται για ανεύρεση υδρογονανθράκων και την συνακόλουθη γεωστρατηγική αναβάθμιση του χώρου της Ανατολικής Μεσογείου, ανέδειξαν τα μεγάλα προβλήματα της Κύπρου και τους κινδύνους που την επαπειλούν αν δεν δώσει λύση σε αυτά. Πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα αναδεικνύεται η άμυνα του νησιού. Η διάλυση του ενιαίου αμυντικού δόγματος, για την οποία ευθύνονται τόσο οι εν Ελλάδι κυβερνώντες όσο και οι της Κύπρου κρατούντες, αφήνει την Κύπρο ανυπεράσπιστη και εκτεθειμένη στις τουρκικές απειλές αφενός και αφετέρου στην εξάρτηση της άμυνάς της από το Ισραήλ και τις αγγλικές βάσεις που διατηρούν άριστες σχέσεις με το Ισραήλ...
Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Η συνεργασία με το Ισραήλ, για την εξόρυξη και περαιτέρω εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, είναι αναγκαία. Όμως είναι άλλο πράγμα η συνεργασία και άλλο η εξάρτηση. Μια σχέση εξάρτησης εγκυμονεί πολλαπλούς κινδύνους εάν συσχετιστεί το θέμα και με την προσπάθεια ταχείας επίλυσης του κυπριακού ώστε να μην αποτελεί εμπόδιο στις διαδικασίες εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που τυχόν να βρεθούν. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως μέχρι πρότινος οι Ισραηλινοί έκαναν μεγάλες επενδύσεις στα κατεχόμενα και παράνομες αγορές γαιών. Αυτή η ξαφνική υπαγωγή της ασφάλειας της Κύπρου στο Ισραήλ και τους άγγλους συνεταίρους των, είναι σαν ένας εφιάλτης!...
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η λανθασμένη στρατηγική της κυπριακής κυβερνήσεως στις έρευνες που διεξάγονται. Έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα ένας χάρτης όλων των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που βρίσκονται στη βόρεια και δυτική πλευρά της ΑΟΖ και να τονισθεί διεθνώς η αδυναμία πρόσβασης σε αυτά, από το γεγονός της κατοχής, ώστε για άλλη μια φορά να καταγγελθεί και να έρθει στο προσκήνιο το πρόβλημα ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Περιέργως όμως δεν έγινε αυτό. Το βόρειο και δυτικό τμήμα της ΑΟΖ ξεχάστηκε. Τι σημαίνει αυτό; Οφείλουν να απαντήσουν οι κρατούντες. Ποιά είναι τα ενδόμυχα σχέδιά τους; Όλα τούτα γεννούν την υποψία μυστικών σχεδίων και διαβουλεύσεων που θυμίζουν παλιότερες αισχρές υποχωρήσεις.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και την υπόσχεση που έδωσε ο κ. Χριστόφιας ενώπιον του συμβουλίου ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για συνεκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ ακόμα και πριν από τη λύση. Αυτή είναι μια υποχώρηση τρισχειρότερη από εκείνες που ο πρόεδρος έκανε στο τραπέζι των συνομιλιών, με την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο και την παραμονή 50.000 εποίκων. Διότι πριν αποφασίσει ο λαός για οτιδήποτε, έχει τεθεί εκ μέρους του προέδρου της δημοκρατίας η αναγνώριση της οντότητας που υπάρχει στο κατεχόμενο τμήμα της κυπριακής δημοκρατίας. Αυτή η υποχώρηση μπορεί να ειδωθεί και μέσα από το πρίσμα των πολλαπλών συμφερόντων που εμπλέκονται στη περιοχή και κατά συνέπεια των πιέσεων που ασκούνται, με μέτρο το συμφέρον τους και όχι ασφαλώς το δίκαιο του κυπριακού ελληνισμού.
Φρονώ πως η αναβάθμιση του ενιαίου αμυντικού δόγματος θα ενδυναμώσει την εθνική κυριαρχία και θα αποτελέσει και για την Ελλάδα, σε αυτή την δύσκολη περίοδο που περνά, προοπτική οικονομικής αναβάθμισης εάν σπεύσει ταυτόχρονα στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και την ενοποίησή της με τη κυπριακή ΑΟΖ. Η στρατηγική συνεκμετάλλευσης και σύνδεσης ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ θα είναι ένα δυνατό χαρτί στα χέρια των δύο κρατών του ελληνισμού. Δυστυχώς όμως τα πολιτικά κατεστημένα Ελλάδος και Κύπρου, περί άλλων τυρβάζουν... Στόχος του κυπριακού κατεστημένου είναι μια λύση-διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας, μια λύση τουρκοσυνεταιριστική που θα επιτρέψει την είσοδο και εξάπλωση της Τουρκίας σε ολόκληρο το νησί. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την θέση του κ. Χριστόφια που σε πρόσφατη συνέντευξή του διετύπωσε αναφερόμενος στις τέσσερις βασικές ελευθερίες που θα παραχωρηθούν στους τούρκους εξίσου με τους πολίτες του ελληνικού κράτους. Με λίγα λόγια θα έχουν όλοι οι τούρκοι δικαίωμα εγκατάστασης στη Κύπρο, διακίνησης και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εκτός αυτών, στα σχέδια του κατεστημένου έχει τεθεί και η καταστροφική ιδέα της αποστρατικοποίησης με την ταυτόχρονη παρουσία των άγγλων στο νησί. Έχουμε να κάνουμε με τερατώδεις αντιλήψεις τις οποίες ο λαός δυστυχώς απορρόφησε ύστερα από τόσα χρόνια αμείωτης αντεθνικής , ενδοτικής και μειοδοτικής προπαγάνδας.
Η στρατηγική της υποχώρησης αποβαίνει καταστροφική και ταυτόχρονα αντιρεαλιστική. Η Κύπρος θα σωθεί μέσα από την στρατηγική της διεκδίκησης και της απελευθέρωσης, αρχίζοντας από την αποτίναξη του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης που μέσα από τις συνομιλίες τείνει σε ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα που θα λαμβάνει υπόψιν τα δεδομένα της εισβολής και κατοχής. Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να προστατευθεί και να ολοκληρωθεί με ένα νέο ελεύθερο σύνταγμα βγαλμένο από το λαό που θα αποκλείσει κάθε εδαφική και πολιτειακή διαίρεση μέσα σε μια πραγματική δημοκρατία του ενός και ενιαίου εκλογικού σώματος , όπου κάθε πολίτης θα έχει μια ψήφο , όπως ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου».
Όσο για την θέση της Κύπρου στη σημερινή οικονομική κρίση και την πιθανή της στοχοποίηση από τους κερδοσκοπικούς διεθνείς κύκλους, ο κ. Σταύρου απάντησε χωρίς υπεκφυγές:
«Η οικονομική κρίση στην Κύπρο δεν εστιάζεται στο μεγάλο χρέος του κράτους αλλά κυρίως στα σκουπιδο-ομόλογα των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων που καλείται το κράτος να τα καλύψει για να διασώσει δήθεν το τραπεζικό σύστημα, τις καταθέσεις των πολιτών και την ρευστότητα του χρήματος. Η Κύπρος βρίσκεται στα πρόθυρα του μηχανισμού στήριξης και μάλιστα σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο έλαβε άγρια αντιλαϊκά μέτρα που θα επιδεινώσουν το πρόβλημα, θα καταρρακώσουν την οικονομία της κοινωνίας και τη παραγωγική βάση και θα φορτώσουν στο λαό ένα πελώριο χρέος, δηλαδή τις ζημιές των τραπεζών από τον τζόγο στο πεδίο της χρηματιστηριακής οικονομίας, ένα χρέος που θα το πληρώνει ο λαός σε βάθος μακρού χρόνου, ενώ θα χάνει στη πορεία τα δικαιώματά του και θα βλέπει τις απολαβές του να βυθίζονται σε μισθούς πείνας στα πλαίσια του άγριου ανταγωνισμού του με τους μετανάστες-λαθρομετανάστες...
Αυτό σημαίνει πως το μεγάλο κομμάτι της πίτας, από την τυχόν εξεύρεση φυσικού αερίου θα το πάρουν οι ντόπιοι τραπεζίτες και το διεθνές χρηματοπιστωτικό υπερκράτος μέσα από την τανάλια του μηχανισμού επιτήρησης της οικονομίας»...
Ο Λουκάς Σταύρου, άνθρωπος ευρυμαθής με ενδιαφέρουσες πάντοτε τοποθετήσεις, σχολίασε και την τωρινή πολιτική-οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα:
«Το οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου είναι αλληλένδετο με το ελληνικό πρόβλημα. Οι διεθνείς τοκογλύφοι θέλουν να συρρικνώσουν στο έπακρο την ελάχιστη λαϊκή και εθνική κυριαρχία ώστε να εκμεταλλευθούν ανενόχλητοι και σε βάθος χρόνου την οικονομική υπεραξία της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς και τις πλουτοπαραγωγικές των πηγές.
Ενώ ο λαός δεν χρωστά τίποτα και σε κανένα, ξαφνικά βρέθηκε να κουβαλά στις πλάτες του το τεράστιο χρέος των κερδοσκοπικών αποτυχιών των τραπεζιτών! Το πρόβλημα τίθεται ως τέτοιο από το γεγονός ότι το πολιτικό κατεστημένο τέθηκε στην υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποδέχθηκε να μεταθέσει τα χρέη των τραπεζών στις πλάτες του λαού. Αυτή είναι η χειρίστη συνωμοσία που διαπράττεται εις βάρος του λαού και του έθνους... Πρόκειται για συμπαιγνία του πολιτικού κόσμου που κατόρθωσε να αυτονομηθεί όλα αυτά τα χρόνια από τη λαϊκή βούληση, με την ολιγαρχία του πλούτου σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Συνεπώς το πρόβλημα της Ελλάδος και της Κύπρου βέβαια, είναι πρωτίστως πολιτικό. Επείγει να αναδυθούν νέες πολιτικές δυνάμεις μέσα από το λαό που θα εκφράσουν τα συμφέροντά του και θα υπερασπιστούν σθεναρά την λαϊκή και εθνική κυριαρχία η οποία, ας σημειωθεί, από καιρό έπαυσε να υπάρχει. Διότι το πολιτικό σύστημα που ισχύει δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση τη λαϊκή κυριαρχία αλλά παρέχει μια εικονική συμμετοχή του λαού, που στην ουσία αναπαράγει την τυραννία, τη σήψη και τη παρακμή του πελατειακού συστήματος...
Εδώ που έφθασαν τα πράγματα η λύση είναι συνώνυμη με την κατεδάφιση του πολιτικού πελατειακού κομματοκρατικού συστήματος και την συρρίκνωση στο βαθμό του δυνατού του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε εθνικό τουλάχιστον επίπεδο. Δύο κατευθύνσεις είναι σήμερα ορατές για να εξέλθει το έθνος από την οικονομικο-πολιτική κρίση. Η μία είναι η εφαρμογή εθνικιστικής οικονομίας και η άλλη είναι η πραγματική δημοκρατία που θα αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βάση στην τοπική αυτοδιοίκηση (που θα πρέπει να αποκτήσει οικονομική αυτοδυναμία) και τις παραγωγικές ενώσεις στην κεντρική πολιτική διακυβέρνηση της χώρας».
Η ενδιαφέρουσα κουβέντα μας συνεχίστηκε με το ζήτημα του εθνικιστικού-πατριωτικού χώρου στην Κύπρο. Η άποψη του συνομιλητή μας παρατίθεται ευθύς αμέσως:
«Υπάρχει μεγάλη σύγχυση... Ο εθνικισμός στην Κύπρο έχει νηπιακές συμπεριφορές. Έχει παραμείνει στη κατάσταση του αισθήματος και ως εκ τούτου οι όποιες πολιτικές του προσπάθειες ολισθαίνουν σε ακροδεξιές ροπές στην υπηρεσία πάντοτε του πιο αντιλαϊκού και ενίοτε αντεθνικού κατεστημένου. Είναι κολλημένος επίσης με την εκκλησία που έχει διαπράξει εθνικές μειοδοσίες, όπως την αποδοχή του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης και την λεγόμενη συμφωνία κορυφής του 1977.
Αλλά και στη συνέχεια στάθηκε στο πλευρό του πολιτικού κατεστημένου σε όλες τις αισχρές υποχωρήσεις του. Η εκκλησία της Κύπρου σύμφωνα με δηλώσεις του νυν αρχιεπισκόπου είναι ο ιδρυτής του ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα) που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου από ιδρύσεώς του. Αυτός είναι και ο λόγος που η εκκλησία τήρησε ένοχη σιγή στην προδοσία του δημοψηφίσματος του 2004 που πήρε τη μορφή του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων. Ο «εθνικισμός» προσκολλημένος σε αυτό το ρυπαρό σύστημα εξουσιασμού είναι ένα εξαπτέρυγο του συστήματος και τίποτα άλλο...
Μοναδική εκδήλωση αυτόνομου και αυτοδύναμου εθνικιστικού κινήματος, με ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, υπήρξε το Ε.ΔΗ.Κ. (Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) που ύστερα από μια ανάπαυλα δράσεως πρόκειται να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο ανανεωμένο και δυνατό! Αντιλαμβάνομαι τον εθνικισμό ως αυτόνομο και αυτοδύναμο λαϊκό κίνημα αλληλένδετο με τον κοινωνισμό. Έναν ελληνικό εθνικοκοινωνισμό που θα στηρίζεται στην εθνική μας παράδοση και εξ αυτής θα παίρνει τις αξίες και τα οράματά του, προβάλλοντάς τες μέσα από την πολιτική δράση σε ένα εθνικό παρόν και μέλλον».
Τέλος, άμεσος ήταν ο κ. Σταύρου σε ερώτησή μας για τον ρόλο του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χρσιτόφια. Αυτής της τόσο διφορούμενης μορφής, που πλήγωσε τον κυπριακό ελληνισμό στη μέχρι τώρα πορεία της θητείας του... Μας είπε λοιπόν ο Λουκάς Σταύρου για τον ρόλο Χριστόφια:
«Καταστροφικός! Οι υποχωρήσεις που έκανε στο εθνικό θέμα και οι προτάσεις που κατέθεσε οδηγούν σε άκρως επικίνδυνες προοπτικές... Βέβαια ο Χριστόφιας είναι η συνέχεια των προηγούμενων υποχωρήσεων πάνω στις οποίες κτίζει το δικό του ολέθριο όραμα. Μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων που σήμαινε την άρση της εμπολέμου καταστάσεως, ο Χριστόφιας επιτείνει τις υπάρχουσες καταστροφικές ροπές. Στο εσωτερικό μέτωπο της οικονομίας και της κοινωνίας στάθηκε παραστάτης των ολιγαρχικών συμφερόντων υπό το κάλυμμα μιας λαϊκίστικης φρασεολογίας. Στήριξε την λαθρομετανάστευση και «προστάτευσε» την ανασφάλιστη εργασία, ενώ είχε την δυνατότητα να την περιορίσει και να την πατάξει. Σήμερα περικόπτει κοινωνικές παροχές προς πολύτεκνους και άλλες ομάδες με ειδικές ανάγκες ενώ δίνει αφειδώς χρήματα σε τουρκοκύπριους και αιτητές ασύλου...
Στο εθνικό θέμα που είναι και το σημαντικότερο, έκανε απαράδεκτες υποχωρήσεις στη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά το χειρότερο όλων είναι η δρομολόγηση της εμπράγματης λύσης που φαίνεται να διαδέχεται την αποτυχία των συνομιλιών. Προτάσεις όπως η επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το απευθείας εμπόριο κατεχομένων και Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και η πρόταση για συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ πριν από κάθε λύση, αποτελούν βήματα προς την επιβολή μιας εμπράγματης λύσης, με βήμα προς βήμα εφαρμογή ενός σχεδίου τύπου Ανάν και χειρότερου ακόμα. Δυστυχώς όμως στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται κάτι καλύτερο. Αυτοί που θα τον διαδεχθούν στην ηγεσία της Κυπριακής δημοκρατίας θα συνεχίσουν την ολέθρια πορεία του»...
Ολοκληρώνοντας αυτή την ενδιαφέρουσα παρουσίαση, παραθέτουμε το μήνυμα του κ. Λουκά Σταύρου προς το αναγνωστικό κοινό της «Ε.Ω.» και τους Έλληνες γενικότερα:
«Ευχαριστώ προσωπικά τον κύριο Ησαΐα Κωνσταντινίδη και τους παράγοντες της εφημερίδος και καλώ τους αναγνώστες σας να θυμούνται την Κύπρο και να μην ξεχνούν πως η αμυντική γραμμή Θράκης-Αιγαίου-Κύπρου είναι εκ των πραγμάτων ενιαία και αδιαίρετη. Αν αυτή η γραμμή ενισχυθεί, θα σώσει το έθνος από την τουρκική απειλή, αν αντιθέτως αποδυναμωθεί στα πλαίσια μιας δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας, θα θερίσουμε θύελλες»!...
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.