Στην “διαβουλευτική δημοκρατία” του κατεστημένου αντιτάσσουμε την εθνική κοινωνιοκρατία

Τον όρο “διαβουλευτική δημοκρατία” ανεμίζει τελευταία η προπαγάνδα του ΔΗΣΥ . Υπό την σκιά αυτού του όρου αναζητούνται οι συγκλήσεις των κομμάτων του κατεστημένου πάνω στα μεγάλα ζητήματα του έθνους και της κοινωνίας.
Το συμπέρασμα που βγάζει ο λαός είναι ότι όλα τα κόμματα του ενδοτικού και προδοτικού κατεστημένου , βράζουν στο ίδιο καζάνι και εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι πως να παρατείνουν την εξουσία των συμμοριών τους πάνω στη κοινωνία .
Άρα “διαβουλευτική δημοκρατία” σημαίνει την συνωμοσία του κομματικού κατεστημένου για συνέχιση της πορείας του εθνικού εξευτελισμού στο εθνικό θέμα και της παράτασης της εξουσίας των ολίγων εις βάρος της κοινωνίας , την οποία αφαιμάσσουν χωρίς έλεος.
Η “διαβουλευτική δημοκρατία” αποτελεί την άμυνα του κατεστημένου στην αφύπνιση της κοινωνίας , που σε αυτή τη φάση εκδηλώνεται με την απαξίωση των πολιτικών και την αποχή.
Στην “διαβουλευτική δημοκρατία” του κατεστημένου που είναι προσπάθεια συντήρησης της κομματοκρατίας , της εικονικής δημοκρατίας του κοινοβουλευτισμού και του πελατειακού κράτους και συστήματος , εμείς οι εθνικοκοινωνιστές αντιτάσσουμε την εθνική κοινωνιοκρατία. Ένα δυναμικό σύστημα κοινωνικού αυτεξούσιου σε οικονομικό , πολιτικό , και πνευματικό πεδίο.
Η εθνική κοινωνιοκρατία έχει ως στόχο της ένα κράτος λαϊκό , κοινωνικό και συντονιστικό , που να εκφράζει την πολιτική βούληση των παραγωγικών δυνάμεων που θα εκδηλώνονται μέσα από παραγωγικές ενώσεις στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης και της αυτοανάπτυξης της.
Η εθνική κοινωνιοκρατία , που σημαίνει επίσης την προστασία της εθνικοκοφυλετικής ταυτότητας μας ενάντια στον πολυπολιτισμό και την παγκοσμιοποίηση , ενάντια στις συμφυρματικές κοινωνίες Βαβέλ , δεν συνιστά προσπάθεια βελτίωσης του παρόντος συστήματος αλλά κάθετη ρήξη με αυτό και ανατροπή του.
Η εθνική κοινωνιοκρατία εκπηγάζει από το φυσικό δικαίωμα των όντων για διατήρηση και εκδήλωση της ταυτότητας τους ( του είναι τους) , αντίθετα σε κάθε κατά συνθήκην “αλήθεια” , δηλαδή σε κάθε κατά συνθήκην ψεύδος , επινόημα της ανθρώπινης ιδιοτέλειας , ατόμων , φατριών , ομάδων ή τάξεων εις βάρος του κοινού εθνικού κοινωνικού οργανισμού.
Στο κράτος της ολιγαρχίας και στα κατά συνθήκην ψεύδη του , υψώνουμε την εθνική αλήθεια και το όραμα μιας δίκαιης και ρωμαλέας εθνικής κοινωνίας.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος - ΕΔΗΚ