Η ουτοπία της πραγματικής δημοκρατίας στη Κύπρο

Η λύση της πραγματικής δημοκρατίας στη βάση της ισότητας των πολιτών χωρίς τους θρησκευτικο-ρατσιστικούς διαχωρισμούς που μας επέβαλαν οι άγγλοι κατακτητές με το σύνταγμα της Ζυρίχης , για να μπορέσει να κατανοηθεί απαιτεί πολιτισμικό επίπεδο που προκύπτει από παιδεία ελευθερίας κλπ.

Στη Κύπρο αυτό το πολιτισμικό επίπεδο δεν υπάρχει . Διότι και στις δύο “κοινότητες” τα πάντα προέρχονται εκ των “άνω” δηλαδή από την άρχουσα θρησκευτικο-πολιτική τάξη.

Ο λαός δεν αποτελεί πολιτικό υποκείμενο ούτε μπορεί να θέσει ερωτήματα και προβληματισμούς. Οι κύπριοι δεν υπήρξαν ποτέ πολίτες αλλά πάντοτε σκλάβοι και υπήκοοι.

Όταν τους φέρανε οι ηγέτες τους το σύνταγμα της Ζυρίχης , δεν ρώτησαν τι είναι αυτό το τερατούργημα που μας φέρνεται και γιατί μας επιβάλλετε ένα σύνταγμα που δεν βγήκε μέσα από την δική μας βούληση; Το δέχθηκαν με κωδωνοκρουσίες. Όπως είναι έτοιμοι να δεχθούν σήμερα με κωδωνοκρουσίες και βεγγαλικά την μετεξέλιξη εκείνου του δοτού συντάγματος σε ένα νέο κατακτητικό συν-ομοσπονδιακό σύνταγμα.

Η πρόταση μας για πραγματική δημοκρατία δεν βρήκε καμία απήχηση σε αυτόν τον εσμό των υπηκόων.

Εκ προοιμίου μάλιστα δεν μας επέτρεψαν να μιλήσουμε όσες φορές επιχειρήσαμε να κατέλθουμε στις εκλογές. Ο λαός αυτός και η ηγεσία του αντέταξε στην προσπάθεια μας μια κτηνώδη απάθεια και  υπεροψία και μας καταδίκασε στη σιωπή.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν η λύση του κυπριακού , εφόσον είναι ουτοπική η πρόταση της πραγματικής δημοκρατίας , ουτοπική ένεκεν της ανυπαρξίας πολιτικού υποκειμένου , θα κατευθυνθεί είτε προς την διχοτόμηση είτε προς την συν-ομοσπονδία με κεντρικό άξονα την διαιώνιση της εξουσίας των δύο θρησκευτικο-πολιτικο-οικονομικών ολιγαρχιών , των μουσουλμάνων και των χριστιανών , σε ξεχωριστές εδαφικές ζώνες κυριαρχίας.

Η εξέλιξη αυτή που φαίνεται αναπόφευκτη θα εκμηδενίσει κάθε ελπίδα πολιτισμικής βελτίωσης αυτού του λαού , γεγονός που θα καταστήσει τραγικά δύσκολη την διαβίωση των ελευθέρων ανθρώπων και ελευθέρων Ελλήνων σε αυτό τον τόπο.

Παντού ο κτηνώδης μαζάνθρωπος , χριστιανός ή μουσουλμάνος , τουρκόφωνος ή ελληνόφωνος , θα υψώνει υπεροπτικά την κενότητα του και θα προβάλλει ως πολιτισμό την γλοιώδη υποτακτηκότητα του.

Λουκάς Σταύρου