Είμαστε μια γενιά
καταδιωγμένη
φαντάσματα και πλάνητες
ποιητές
που από έναν άλλο κόσμο
κουβαλούν
μέσα στη μνήμη τους
χαλάσματα
κουρελιασμένα λάβαρα
ναούς ερειπωμένους.
Την αστροφόρα όψη
αναζητώντας τ' ουρανού
σε σκοτεινές αβύσσους
παραδέρνουμε
σαν άγια εικόνα
περιφέροντας
τον πόνο της Ελλάδος.
Θα ξαναπέσει φοβερή
του ήλιου η λόγχη
και θα σαλέψουν πάλι
τα ύδατα
και οι ψυχές των Ελλήνων.
Μισοσφαγμένα τα παιδιά
της Νιόβης
θα κραυγάζουν μέσα στα
σκότη
και λάλον θα γίνει πάλι
το ύδωρ του Φωτοβόλου.
λουκάς σταύρου
( από την ποιητική
συλλογή “Ατενίζοντας την σκλαβωμένη
πατρίδα” )
εκδόσεις Έψιλον 1992 –
Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.