ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Ο ελληνικός εθνικοκοινωνισμός δεν ταυτίζεται με καμία θρησκεία. Θεωρούμε ότι η εθνική ταυτότητα δεν καθορίζεται από την μία ή την άλλη θρησκευτική αντίληψη ή προσκόλληση σε οποιοδήποτε δόγμα. Ενισχύεται δε η άποψη αυτή από την γνώση των ιστορικών γεγονότων που αποκαλύπτουν την βιαία επιβολή του χριστιανικού δόγματος στην συνείδηση των ελλήνων. Ως εκ τούτου η ταύτιση ελληνισμού και χριστιανισμού είναι κακόγουστο αστείο.
Η ελληνική ταυτότητα δεν επιβάλλεται εκ των άνω αλλά εκπηγάζει από την ίδια τη φύση , από τη φυλετική καταγωγή και συνακόλουθα από την συνείδηση της πολιτισμικής και ιστορικής αποστολής του γένους των ελλήνων που αποτελεί τμήμα της ευρύτερης αρίας ή λευκής φυλής.
Η επιθυμία των ανθρώπων να καταργήσουν αυτό που είναι τεθειμένο από τη φύση , τις φυλές και τα έθνη, που είναι ανώτερες πνευματικές εκδηλώσεις δημιουργικής διαφοροποίησης , είναι επιθυμία άρρωστη και αντιφυσική. Συνεπώς κάθε ιδεολόγημα ( υποκειμενικό σύμφυρμα ιδεών) που αρνείται τη φύση, βρίσκεται απέναντι στη φυσική ιδεολογία του εθνικοκοινωνισμού.
Μόνο ότι βρίσκεται κοντά στη φύση και εκφράζει την αλήθεια της μπορεί να υπηρετήσει τη ζωή. Σε αντίθετη περίπτωση την παραμορφώνει , την βιάζει , την εκτρέπει της φυσικής εξελίξεως της. Προσωπική μου άποψη είναι πως οι παγανιστικές θρησκείες ευρίσκονται πολύ κοντά στις φυσικές αλήθειες και αξίες . Ενώ οι εξουσιαστικές θρησκείες των κοσμοκρατόρων και αυτοκρατόρων των περιστοιχισμένων από τα βλοσυρά ιερατεία, απομακρύνονται από τη φύση σε βαθμό που να επιβάλλουν κατιούσα εξέλιξη του είδους.
Λαμβάνοντας όμως υπόψιν την υπάρχουσα κατάσταση , το εθνικοκοινωνικό κίνημα δεν παίρνει το μέρος καμιάς θρησκείας , διότι δεν είναι κίνημα θρησκευτικό αλλά κατεξοχήν κοινωνικοπολιτικό. Ούτε θέλει να μεταθέσει τον πραγματικό αγώνα για το ψωμί και την ελευθερία σε διαπάλη επικράτησης θρησκευτικών δογμάτων και φαντασιακών παραστάσεων.
Το γεγονός ότι η χριστιανική εκκλησία σε αυτό το πεδίο αγώνος ταυτίστηκε με τις δυνάμεις του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης δεν επιβάλλει μια θρησκευτική αντιπαράθεση αλλά μια αντιπαράθεση με την εκκλησία και τη ληστρική καπιταλιστική της φύση. Η θρησκεία επιστρατεύεται για να στηρίξει συμφέροντα και να αποκοιμίσει τις μάζες. Το γεγονός αυτό δεν αποκλείει μια κατά μέτωπο επίθεση στο δόγμα , πράγμα το οποίο συμβαίνει ήδη από πολλές αφυπνισμένες λαϊκές ομάδες. Στα πλαίσια της ελευθερίας ο εθνικοκοινωνισμός δεν προστατεύει κανένα δόγμα παρα μόνο την ελευθερία του ανθρώπου να σκέφτεται και να δημιουργεί . Ο εθνικοκοινωνισμός σε αυτή τη περίπτωση είναι η πολιτική δράση που αποσκοπεί στη διαμόρφωση των κοινωνικών συνθηκών που επιτρέπουν την πραγμάτωση των φυσικών δυνατοτήτων , κλίσεων και ταλάντων των πολιτών. Σε αυτό το περιβάλλον είναι αδιανόητο να καπελώνει τη πολιτεία ένα οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα. Αυτό έρχεται σε κάθετη αντίθεση με την ελευθερία. Θέση λοιπόν του εθνικοκοινωνισμού είναι το κοσμικό κράτος , όπου η πραγματική εξουσία ανήκει στους πολίτες και όχι στα ιερατεία. Το εθνικοκοινωνικό κράτος για να πραγματώσει την φυσική πνευματική ανέλιξη των μελών του δεν αποδέχεται καμία πνευματική θρησκευτική επισκίαση. Αυτή είναι η ουσία του κοσμικού κράτους . Από την άλλη όμως δεν κάνει αυτό που έκαναν οι κομμουνιστές να διώκει τις θρησκείες. Δέχεται τις θρησκείες και τις αντιμετωπίζει ισότιμα αλλά δεν αποδέχεται την επικυριαρχία τους. Οι θρησκευτικοί οργανισμοί πρέπει να περιορίζονται στα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να απωθούνται από το κράτος , που είναι η πολιτική οργάνωση του λαού , τόσο από το πεδίο της πολιτικής όσο και της οικονομίας. Σε ένα εθνικοκοινωνικό κράτος μπορεί να υπάρξουν κάποια προνόμια προς τις θρησκείες όχι όμως τέτοια που να τις καθιστούν πελώριους οικονομικούς και πολιτικούς μηχανισμούς που να επισκιάζουν και να καταργούν όπως σήμερα , την λαϊκή κυριαρχία.
Οι θέσεις αυτές , ως έκφραση ενός ελληνικού εθνικοκοινωνισμού , επιτρέπουν στο κίνημα μας να υπερασπιστεί ανοικτά την θεσμική αναγνώριση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας . Το εθνικοκοινωνικό κράτος στα πλαίσια της θρησκευτικής ελευθερίας οφείλει να επιβάλει δια νόμου την ειρήνη μεταξύ των θρησκειών που δρουν στη πολιτεία και να απαγορεύσει κάθε υβριστική αντιπαράθεση. Ο καθένας δικαιούται να προσεύχεται σε όποιο θεό θέλει. Η πραγματική ενότητα της κοινωνίας δεν εδράζεται στη φαντασία και στις θρησκευτικές παρηγορητικές παραστάσεις αλλά στη προστασία της εργασίας του λαού και της ελευθερίας του λόγου και της δημιουργίας.
Συνεπώς στις οργανώσεις του εθνικοκοινωνικού κινήματος είναι ελεύθερος να ενταχθεί κάθε έλληνας μαχητής ανεξάρτητα από τη θρησκεία που πιστεύει ή τη μη θρησκεία.
Δεν μας ενώνει καμιά μεταφυσική ψευδαίσθηση. Μας ενώνει ο αγώνας για λαϊκή και εθνική κυριαρχία. Ο αγώνας για το ψωμί του λαού , την πολιτισμική ελευθερία και την ένοπλη κυριαρχία επί της πατρώας γης.
Λουκάς Σταύρου