ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Η σημερινή κοινωνία χωρίζεται σε τρία μέρη . α) Στους δημόσιους υπαλλήλους ,β) στην «ελεύθερη αγορά» και γ) στους χρηματοπιστωτές.
Η δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν την πιο προνομιούχα τάξη της κοινωνίας . Τούτο συμβαίνει από το γεγονός ότι η ύπαρξη τους είναι αλληλένδετη με την ύπαρξη του κράτους και των πολιτικών μηχανισμών. Όλες οι διεκδικήσεις των δημοσίων υπαλλήλων κερδίζονται πάνω στη βάση της συνεργασίας τους με τους κυβερνόντες που στην τωρινή δημοκρατία είναι οι συμμορίες των κομμάτων.
Κύριο χαρακτηριστικό των δημοσίων υπαλλήλων είναι ότι ζουν από τους φόρους του λαού. Αλλά όχι μόνο από αυτούς . Διότι οι απολαβές τους είναι τόσο υψηλές που τους επιτρέπουν να γίνονται και αποταμιευτές και να αυξάνουν τα εισοδήματα τους από τους τόκους . Δηλαδή εκτός του ότι τρέφονται από τους φόρους του λαού μετατρέπονται και σε μικρούς τοκογλύφους της αγοράς. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μέσα από τις καλές σχέσεις που έχουν με τις τράπεζες λόγω των εχεγγύων της εργασίας τους , των υψηλών μισθών και απολαβών εφάπαξ και λοιπά, μετατρέπονται σε ιδιοκτήτες ακινήτων και εισοδηματίες από ενοίκια που τους επιτρέπουν μια συσσώρευση πλούτου που απορροφούν μέσα από τη φλέβα της αγοράς. Οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν τη τάξη των ευτυχισμένων του συστήματος. Από αυτή τη τάξη καμιά επαναστατική ιδέα δεν μπορεί να γεννηθεί , ούτε να ευδοκιμήσει από εξωτερική σπορά. Η μοναδική ανησυχία τους είναι που υπάρχει θάνατος. Όμως και σε αυτή την ανησυχία η θρησκεία των δημοσίων υπαλλήλων , δηλαδή ο χριστιανισμός , τους υπόσχεται παράταση της ευτυχίας και μετά θάνατον. Οπότε δικαίως οι δημόσιοι υπάλληλοι στηρίζουν την κομματοκρατία , τις τράπεζες και την εκκλησία .Αυτός είναι ο αγγελικά πλασμένος κόσμος τους.
Από την άλλη πλευρά στέκονται οι τραπεζίτες. Αυτοί εφόσον το κράτος τους επέτρεψε την μετατροπή του χρήματος από μέτρο ανταλλαγής προϊόντος σε προϊόν καθαυτό , ζουν από τους τόκους. Η δύναμη των τοκογλύφων στηρίζεται στη πολιτική αποδοχή του εγκλήματος τους. Οι πολιτικοί με τα κόμματα και τις ιδεολογίες τους , παρέχουν στους τοκογλύφους την νομιμότητα αφαιρώντας από το κράτος το φυσικό δικαίωμα του να χειρίζεται το χρήμα. Οι πολιτικοί άρπαξαν αυτό το δικαίωμα από το κράτος και το παραχώρησαν στους ιδιώτες. Έτσι το κράτος από εκφραστής της λαϊκής βούλησης μετατράπηκε σε στυγερό μηχανισμό διασφάλισης των ιδιωτικών συμφερόντων των χρηματοπιστωτών. Πολιτικοί , δημόσιοι υπάλληλοι , παπάδες και τραπεζίτες συναποτελούν τη κάστα των αφεντικών της κοινωνίας.
Η λεγόμενη «ελεύθερη» αγορά μόνο ελεύθερη δεν είναι. Εργάζεται για να πληρώνει φόρους και τόκους. Ζει σε διαρκή αβεβαιότητα και βρίσκει παρηγοριά μόνο σε φαντασιώσεις και ιδεολογήματα του τύπου : Ο κόσμος τούτος είναι κοιλάδα δακρύων , το σώμα είναι ο τύμβος της ψυχής, η πραγματική ζωή είναι στο επέκεινα , ο σκοπός της ζωής είναι η ηθική βελτίωση , και τέλος η δια της προσευχής και των αισχρών σχέσεων με τα κόμματα , προσδοκία ανοίγματος των πυλών του δημοσίου παραδείσου.
Για όσους αισθάνονται βολεμένοι με αυτή τη κατάσταση καλά κάνουν να συνεχίσουν τον ύπνο τους. Για όσους άρχισαν να καταλαβαίνουν τη κωμωδία έχουν μια και μοναδική επιλογή . Την λαϊκή αυτό-οργάνωση σε ιδεολογικοπολιτικά κινήματα και σε εργασιακές ενώσεις και συνελεύσεις για την διεξαγωγή ενός ανυποχώρητου αγώνα κατά των αφεντικών της κοινωνίας . Ενός αγώνα για ιδεολογική, πολιτική και οικονομική απεξάρτηση από τον κόσμο εκείνων , που η ευτυχία τους εξαρτάται από τη δυστυχία του λαού.
Λουκάς Σταύρου