ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΒΡΙΣ

Πολιτική λιτότητας , αφενός για το λαό , συστήνει ο Ολι ρεν για να συνεχίσει η κυπριακή οικονομία να στέκεται όρθια στις «υγιείς και γερές της βάσεις» και αφετέρου εκθειάζει τον υπέρογκο τραπεζικό τομέα περί του οποίου δεν γίνεται καμιά αναφορά για φορολόγηση του.
Τι σημαίνει αυτό; Πως οι τράπεζες θα συνεχίσουν ανενόχλητες να κερδοσκοπούν κάνοντας στοχευμένες παρεμβάσεις στην οικονομία , δηλαδή στηρίζοντας τις κοντινές και ελεγχόμενες επιχειρήσεις από τις ίδιες, ως και μια τάξη πλουτοκρατών που δεν είναι εκτεθειμένη σε υψηλά ρίσκα.
Τούτο θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια από τη μια στην περαιτέρω συγκέντρωση του πλούτου στην ολιγαρχία και από την άλλη στην μετατροπή του κράτους σε απάνθρωπο μηχανισμό φορολόγησης του λαού για ένα μακρύ διάστημα χρόνου.
Όταν η συσσώρευση φτάσει σε σημεία πρόκλησης λαϊκής εξέγερσης τότε οι τραπεζίτες θα δανειοδοτήσουν εκ νέου ένα μέρος του λαού και έτσι θα εξαγοράσουν την συναίνεση του στο ληστρικό σύστημα , ενώ η ολιγαρχία θα έχει ήδη κερδίσει την συρρίκνωση των απολαβών και δικαιωμάτων των εργαζομένων και θα έχει μαραζώσει την οικογενειακή και μικρομεσαία επιχείρηση επί της οποίας εδράζεται η οικονομική ισχύς του έθνους.
Οι κύκλοι αυτοί στο καπιταλιστικό σύστημα δεν τελειώνουν ποτέ. Στόχος είναι να μένει ισχυρό το τραπεζικό σύστημα και οι παροικούντες αυτό πλουτοκράτες και να διαιωνίζεται η καχεξία της λαϊκής οικονομίας.
Κατά συνέπεια με κριτήριο την «οικονομική εξαθλίωση» για την επαναστατικοποίηση των μαζών , κριτήριο στο οποίο επενδύουν όλοι οι «επαναστάτες» όλων των ιδεολογιών , δεν πρόκειται ποτέ να έρθει η ώρα της επανάστασης . Διότι το σύστημα γνωρίζει καλύτερα το παιχνίδι και έχει τη δύναμη να ανακόπτει τις εξελίξεις όποτε αυτό επιθυμεί.
Το ζήτημα είναι να αποκτήσουμε γνώση του καπιταλιστικού μηχανισμού και να στηρίξουμε την επαναστατική συνείδηση όχι στην οικονομική εξαθλίωση και την πείνα αλλά στην πολιτισμική βούληση. Τότε θα διασυνδέσουμε την ανάγκη πραγμάτωσης αυτής της βούλησης με ένα ισχυρό εθνικό κράτος που θα στηρίζεται στην ρωμαλέα λαϊκή οικονομία.
Ο πραγματικός εθνικισμός δεν νοείται ως αυξομειούμενη αντι-δραση στις διάφορες φάσεις του καπιταλισμού, αλλά αναδύεται από την βαθειά γνώση της εθνικής ταυτότητας και της ιστορικής της αποστολής που θέλει ως όργανο της μια εθνική και λαϊκή πολιτεία.
Γενεσιουργό και τελικό αίτιο του ελληνικού εθνικισμού είναι η πραγμάτωση της πνευματικής του αποστολής . Προς αυτή τη κατεύθυνση , η κρατική και λαϊκή ισχύς αποτελεί μέσον πραγμάτωσης του σκοπού.
Έτσι ο καπιταλισμός και η ολιγαρχία του πλούτου συνιστούν τη μεγίστη ύβρις και εναντίωση στην πνευματική ανέλιξη του ελληνικού έθνους πρώτα και συνακόλουθα της ανθρωπότητος.
Είμαστε οι άσπονδοι εχθροί του καπιταλισμού σε όλες του τις φάσεις και κυρίως σε εκείνες που ανοίγει τις βρύσες του ελεγχόμενου κεφαλαίου να τρέξουν προς την αγορά για να εξαγοράσει την συναίνεση του λαού στα διαιωνιζόμενα σχέδια του.
Μόνο η ανατροπή του καπιταλισμού θα επαναφέρει την δημιουργική σχέση του πνεύματος με την λαϊκή οικονομία και θα αναδείξει το πολιτισμικό νόημα του έθνους .
Λουκάς Σταύρου