Η ΑΝΤΙΜΑΧΙΑ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Παρατηρείται στις μέρες μας μια συνεχώς εντεινόμενη αντιπαλότητα μεταξύ δωδεκαθεϊστών και υπερασπιστών της αρχαίας Ελλάδος εν γένει, και των ορθοδόξων χριστιανών. Η διαπάλη αυτή , αρχαίου και χριστιανικού κόσμου δεν σταμάτησε ποτέ στην μακραίωνη ιστορία μας. Ουδέποτε η συμμαχία χριστιανικής θρησκείας και πολιτικής εξουσίας μπόρεσε να αφανίσει την αρχαία ψυχή που κρατούσε μέσα της αναμμένη τη φλόγα της αρχαίας Ελλάδος, είτε με την μορφή της ελεύθερης φιλοσοφίας , δηλαδή της φιλοσοφίας εκείνης που δεν είναι θεραπαινίδα (σριλανκέζα στη σύγχρονη γλώσσα) της θεολογίας , είτε με την μορφή της μνήμης των θεών. Από το γεγονός αυτό , η αρχαία πεποίθηση δικαιούται τον χαρακτηρισμό της ΖΩΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ. Ως εκ τούτου είναι ανεπίτρεπτο να καθυβρίζεται και να περιθωριοποιείται και να στιγματίζεται και να λοιδορείται από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία , πόσο μάλλον όταν αυτή η θρησκεία είναι φορέας αλλότριων στοιχείων και συγκεκριμένα εβραϊκών .
Η χριστιανική θρησκεία επεβλήθη στον ελληνισμό με βίαια μέσα. Αυτό είναι μια αλήθεια που δεν αμφισβητείται επιστημονικά. Η άλλη αλήθεια είναι πως η ορθοδοξία αλλοίωσε και παρερμήνευσε την  φιλοσοφία των αρχαίων ελλήνων και κυρίως του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε πως η αληθινή ερμηνεία και προσέγγιση του Πλατωνισμού που επεχείρησε ο νεοπλατωνισμός ήταν κάθετα αντίθετη στην χριστιανική αντίληψη. Ο Αριστοτέλης επίσης απετέλεσε τη βάση της αναγέννησης στη Δύση.
Ανεξαρτήτως όμως του τρόπου που επεβλήθη ο χριστιανισμός ,  έτυχε στη συνέχεια μιας ψυχικής προσαρμογής από τον ελληνισμό,  κυρίως σε λαϊκό επίπεδο με αποτέλεσμα να αποτελεί μέρος της παράδοσης του σύγχρονου ελληνισμού.
Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε ένα έθνος δίθρησκο , χωρίς να αποκλείσουμε και την ύπαρξη άλλων θρησκειών σε περιορισμένη έκταση. Το γεγονός αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την πολιτική σκέψη . Στόχος είναι να διατηρήσουμε την εθνική ενότητα και να αποφύγουμε την σύγκρουση που καλλιεργεί ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.
Η πολιτική κοινωνία οφείλει να επιβληθεί δια του νόμου. Αυτή είναι η άμυνα της κατά του φανατισμού που συσκοτίζει το μυαλό των ανθρώπων. Ο δε νόμος πρέπει να υποστηρίξει την ανεξαρτησία της πολιτικής κοινωνίας από θρησκευτικά δόγματα και πεποιθήσεις (τούτη είναι η ουσία του κοσμικού κράτους). Αν το θεμέλιο της πολιτικής κοινωνίας είναι η ελευθερία του πνεύματος , τότε το κράτος δεν νοείται να ταυτίζεται με οποιαδήποτε θρησκεία, παρά μόνο με την ελευθερία. Για αυτό το κράτος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση ως υπερασπιστής της ελευθερίας , να επιβάλει την ανεξιθρησκία στους νόμιμους πολίτες του και τη τήρηση ίσων αποστάσεων προς όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις υπό τον όρο ότι δεν θα τις συντηρεί από τους φόρους του λαού.
Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι με την ανεξιθρησκία επιτρέπουμε στο Ισλάμ να δυναμώσει στην Ελλάδα. Αυτό είναι λάθος και υποκρισία . Το Ισλάμ θα δυναμώσει με την αυξανόμενη είσοδο λαθρομεταναστών μουσουλμάνων που η ίδια η κοινωνία τους στηρίζει για να απολαμβάνει τα φτηνά μεροκάματα και την ανασφάλιστη εργασία.
Όταν το κράτος θα σταματήσει να πληρώνει τις θρησκευτικές οργανώσεις και να εξαρτά την παιδεία των πολιτών του από τα δόγματα και τα νομιζόμενα τους , τότε ο έλληνας θα επανέβρει την αληθινή ταυτότητα του. Θα ξαναγίνει πάλι ο στοχαστής του σύμπαντος , ο εφευρέτης και ο ποιητής.
Έτσι το κοσμικό εθνικοκοινωνικό κράτος θα επαναφέρει στο πνεύμα του γένους την ιερότητα της ζωής , την ιερότητα της ελευθερίας και της λαϊκής εργασίας.
Λουκάς Σταύρου.