Η αντίσταση κατά της υποχώρησης σήμερα στη Κύπρο δεν μπορεί παρα να τεθεί δια της πολιτικής οδού. Να τεθεί με παρρησία στο λαό η πρόταση που έχουμε για το κυπριακό ,για την οικονομία , την κοινωνία , το κράτος και τη παιδεία. Αυτό για να γίνει χρειάζεται πολιτική οργάνωση με δομή που να προάγει την αξιοκρατία. Χρειάζεται μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους και ορθολογιστική πολιτική πλοήγηση μέσα από τα ανακύπτοντα νέα δεδομένα. Η σπουδή της πρόσφατης ιστορίας μας στο κυπριακό και η πολυετής εμπειρία, ως και η εμπειρία άλλων αγώνων όπως του I.R.A. , μας διδάσκουν πως δεν έχουμε άλλο δρόμο να ακολουθήσουμε.
Δυστυχώς όμως επεκράτησαν απόψεις αντι-πολιτικές που κατευθύνονται από τα κυκλώματα της υποχώρησης.
Αυτή η αντι-πολιτική στάση περιγράφεται ως εξής:
1.άρνηση αξιοκρατικής οργάνωσης και επιβολή αρχιγοσυμμορίτικης νοοτροπίας που δεν παράγει καμία πολιτική σκέψη. Ορισμένοι έχουν καβαλήσει το καλάμι και νομίζουν ότι οι αρχηγοί αναγορεύονται από τις καμόρες .
2. η τάση της χουλιγκανοποίησης του αγώνα ,όπου οι αυτονομημένοι νεαροί αναλώνονται σε συνθήματα στους τοίχους και αρνούνται κάθε σχέση με την ιδέα πολιτικής οργάνωσης και πολιτικού αγώνα.
3. η αντι-δρασιακή συμπεριφορά σε συμβάντα και προκλήσεις , που ξεκινά από τους κύπριους φοιτητές στην Ελλάδα και αλλού , εμφανιζομένη ως δράση εθνικιστική που δεν έχει καμία πολιτική αξίωση. Αυτές οι φοιτητικές οργανώσεις αν και έχουν ορθή συνθηματολογία απορροφούνται από τα διάφορα κόμματα του ενδοτισμού και συγκεκριμένα από τα πατριωτικά περίπτερα αυτών των κομμάτων όπου εκτίθενται οι «πατριώτες», ψηφοθήρες των κομμάτων.
4. Αυτή η αντι-δρασιακή νοοτροπία αναπτύχθηκε και πέραν του φοιτητόκοσμου στη Κύπρο με οργανώσεις και συνάξεις που δεν έχουν να παρουσιάσουν οιανδήποτε πολιτική πρόταση παρα μόνο οχλαγωγία και συνθήματα που τα παίρνει ο άνεμος.
Αυτές οι απολιτικές εκφάνσεις παρατηρούνται στο χώρο της ευρύτερης δεξιάς και δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις δυνάμεις που τις κατευθύνουν. Εγκάθετοι άνθρωποι των κομμάτων και της εκκλησίας κάνουν καλά την δουλειά τους και το διαλυτικό τους ρόλο . Διότι το εκκλησιαστικο πολιτικό κατεστημένο της δεξιάς και των καπιταλιστικών συμφερόντων δεν επιθυμεί την ανάπτυξη ενός αυτοδύναμου εθνικοκοινωνικού κινήματος.
Από την πλευρά της αριστεράς υπάρχει μια τέτοια διάβρωση των συνειδήσεων από τον μαρξισμό και τον διεθνισμό που δεν παρατηρείται τίποτα . Το ΑΚΕΛ ασκεί ολοκληρωτικό συνειδησιακό έλεγχο. Κάποιες δυνάμεις του σοσιαλιστικού κέντρου που προσπαθούν να αναπτύξουν μια αντιομοσπονδιακή φρασεολογία μένουν δυστυχώς εγκλωβισμένες στις πελατειακές σχέσεις τους με την ΕΔΕΚ.
Ο δρόμος που προσπάθησε να ανοίξει ο ήρωας Θεόφιλος Γεωργιάδης έκλεισε με τον θάνατο του. Και όμως ο Θεόφιλος Γεωργιάδης είναι η μοναδική μορφή στη μεταπολεμική Κύπρο που μας δείχνει τον πραγματικό δρόμο του αγώνα. Το δρόμο των πολυβόλων ενάντια στους κατακτητές και όχι των κούφιων συνθημάτων έξω από τα γήπεδα και τα οινοποτεία.. Αν προσδεθεί η πολιτική πρόταση και ο πολιτικός αγώνας στη γραμμή που μας άφησε ως παρακαταθήκη ο ήρωας Θεόφιλος Γεωργιάδης , τότε ένας καινούριος ήλιος θα ανατείλει στη πατρίδα. Ένα καινούριο ξεκίνημα ενδόξων αγώνων.
Εθνικόφρονες και «εθνικιστές» των παρελάσεων είστε για τα σκουπίδια . Με τις πόζες και τα φουσκώματα σας ,δεν ελευθερώνεται η πατρίδα.
Πολιτικός και μαχητικός αγώνας χρειάζεται , ενάντια σε κατακτητές και προσκυνημένους.
Λουκάς Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.