ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ : Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Το καταστροφικό δρόμο της λιτότητας ακολουθεί και η κυβέρνηση Χριστόφια για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Τα τεράστια έξοδα του δημόσιου τομέα, σε παχυλούς μισθούς , εικονικές υπερορίες , και πολλαπλές παροχές , τα αλόγιστα έξοδα των ημικρατικών οργανισμών που έχουν καταντήσει μαύρες τρύπες της κυπριακής οικονομίας , τα έξοδα του πολυτελούς και τριφηλού των κρατούντων, θα τον πληρώσει και πάλι η παραγωγή , οι παραγωγικές επιχειρήσεις , με σκληρές φορολογικές επιδρομές.
Τα νέα μέτρα της ληστρικής επίθεσης του κράτους στην οικονομία της κοινωνίας θα προκαλέσουν αύξηση της ανεργίας αλλά και περεταίρω εξάρτηση της συρρικνωθήσας στα έσχατα όρια παραγωγής , από τους τραπεζίτες . Αυτοί οι κύριοι βέβαια με το λαοβόρο σύστημα τους, θα στηριχθούν από το κράτος για να συνεχίσουν την απομύζηση της κοινωνίας και την εξαγωγή των αμύθητων κερδών τους στο εξωτερικό.
Οι συνθήκες αυτές της ανοικτής σχέσης πολιτικών του συστήματος με τους τραπεζίτες αφήνουν μια ελάχιστη χαραμάδα αναπνοής στο λαουτζίκο, που τον έμαθαν να ζει με παραμύθια και παρηγορητικές πολιτικές και θρησκευτικές ψευδαισθήσεις. Αυτή την χαραμάδα ελάχιστης οξυγόνωσης του λαού, την ονομάζουν δημοκρατία , ελευθερία , πρόοδο και άλλα τέτοια «ηχηρά παρόμοια». Στην ουσία η κοινωνία είναι δέσμια της αισχρής συμπαιγνίας πολιτικών και τραπεζιτών.
Όσο θα συνεχίζεται αυτή η συμπαιγνία θα συνεχίζεται και η υποδούλωση της κοινωνίας , η υποβάθμιση του ανθρώπου θα επιτείνεται μέχρι δραματικής αχρήστευσης των εμφύτων δημιουργικών ικανοτήτων του, υποκείμενος στη μέγγενη της πλουτοκρατικής εκμετάλλευσης και της μετατροπής του σε όργανο και εργαλείο συντήρησης του συστήματος.
Η απάνθρωπη αυτή κατάσταση του οικονομικο-πολιτικού συστήματος πλουτοκρατικής χειραγώγησης της κοινωνίας , δεν θεραπεύεται με ημίμετρα και βελτιωτικές παρεμβάσεις που απαιτούν συμπόρευση με το σύστημα, αλλά μόνο με επαναστατικές διεργασίες ανατροπής του συστήματος και ριζικής αναθέσμισης της κοινωνίας με μέτρο τον φυσικό (φυλετικό) και ιστορικό άνθρωπο που πραγματώνει ένα νόημα ζωής μέσα στην εθνικοκοινωνική πολιτεία του δικαίου , αντι του αφηρημένου ατόμου που σέρνει την εξαθλιωμένη ύπαρξη του στην πλουτοκρατική κοινωνία των ψευδεπίγραφων δικαιωμάτων του.
Η εθνικοκοινωνική επανάσταση είναι ο δρόμος της απελευθέρωσης και της ανύψωσης της ζωής . Αυτό το δρόμο οφείλουμε να ακολουθήσουμε σε ολόκληρη την Ευρώπη για να απελευθερώσουμε τα έθνη μας από την τυραννία του χρηματοπιστωτικού υπερκράτους με την υπερσυγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας.Ο πλούτος και η εξουσία ανήκουν στα έθνη και πρέπει να επιστρέψουν σε αυτά.
Λουκάς Σταύρου