Μπορεί η Τουρκία να κάνει τα δικά της όνειρα για τη Κύπρο όμως η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο στην όποια απόφαση της, λαμβάνοντας υπόψιν τα ιστορικά δεδομένα που δημιούργησαν το κυπριακό πρόβλημα.. Και αυτά τα ιστορικά δεδομένα λένε πως η Τουρκία εισέβαλε παράνομα στη Κύπρο , διέπραξε εγκλήματα , εγκατέστησε έποικους , αποστέρησε εθνικά και ανθρώπινα δικαιώματα για να δημιουργήσει δια της βίας μια οντότητα που δεν έχει καμία νομική υπόσταση και αντίκειται στο διεθνές δίκαιο.
Το ερώτημα είναι το εξής; Ακόμα και αν ρίξουν στη πλευρά μας την ευθύνη ενός αδιεξόδου, μπορούν να αναγνωρίσουν το νομικώς ανυπόστατο κατοχικό μόρφωμα;
Αν το πράξουν ποιες θα είναι οι προεκτάσεις για την διεθνή νομιμότητα; Φρονώ πως οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές . Διότι με την ίδια λογική η Αμερική θα μπορεί να επαναλάβει το τουρκικό μοντέλο βίας στην Κούβα, να εισβάλει εκεί και να μεταφέρει εποίκους προσβλέποντας σε μια κάμψη του φρονήματος των κουβανών και μια μελλοντική αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος από την διεθνή κοινότητα και την διεθνή νομιμότητα. Το ίδιο θα κάνει και η Κίνα στο Θιβέτ , Η Ρωσία στη Πολωνία και ούτω καθεξής.
Δεν είναι εύκολο στη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος και αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας και να μην ακούμε τους προδότες που για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα φατριαστικά συμφέροντα , κοάζουν περί του αντιθέτου.
Αν εμείς επιμείνουμε στη βάση του προβλήματος που ξεκινά από την συνωμοσία τουρκοκυπρίων και Τουρκίας, που από το 1963 φτάνει στη τουρκική εισβολή και κατοχή , συνωμοσία που άντλησε αφορμές από το απεχθές κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης , τότε κανένας δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει , σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο , το κατοχικό μόρφωμα. Διαφορετικά η ανθρωπότητα θα επιστρέψει σε μια κατάσταση πολέμου πάντων εναντίον όλων.
Η υπεράσπιση της πατρίδος μας , ανεξαρτήτου χρόνου , πρέπει να βασίζεται στην καταγγελία της αδικίας που υπέστη ο κυπριακός λαός , με το απεχθές σύνταγμα της Ζυρίχης και την επακολουθήσασα συνωμοσία τουρκοκυπρίων και τούρκων που έφερε τη τουρκική εισβολή , τον εποικισμό και την παρατεινόμενη κατοχή.
Συνεπώς , δοθείσας της σταθερότητος της διεθνούς νομιμότητος, είναι δυνατή μια αλλαγή στρατηγικής, που από την υποχώρηση θα περάσει στη διεκδίκηση.
Η δυναμική της στρατηγικής της απελευθέρωσης μέσα από σθεναρή διεκδίκηση θα είναι στην ουσία το άνοιγμα μιας νέας προοπτικής που δεν μπορεί να συγκριθεί με τη παρούσα κατάσταση , όπως δεν μπορεί να συγκριθεί η κατάσταση του τυφλού με την κατάσταση ανάκτησης της όρασης του.
Καμία υποχώρηση , πίστη στη πατρίδα και το δίκαιο μας , αυξανόμενη απέχθεια προς τους μειοδότες , λαϊκή ανεξέλεγκτη αντίσταση μέχρις εσχάτων.
Λουκάς Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.