Εμείς προβλέψαμε την κρίση από το 2011 - Τα ίδια λάθη συνεχίζονται

Εμείς προβλέψαμε την σημερινή κρίση πριν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων μελετώντας τα διαρθρωτικά προβλήματα της κυπριακής οικονομίας και πως αυτά συνέβαλλαν στην ανοδική ροπή του χρέους.

Δυστυχώς τα ίδια προβλήματα παραμένουν και οι λανθασμένες πολιτικές επιλογές συνεχίζονται και εντείνονται με την οικονομική τυραννία που επέβαλε η κυβέρνηση Αναστασιάδη στην παραγωγική βάση της κοινωνίας , με τους περιορισμούς στις συναλλαγές , την επικείμενη υπογραφή του μνημονίου και την πολιτική φορολογικής καταλήστευσης του λαού που ήδη εξήγγειλε εμμέσως ο Αναστασιάδης δηλώνοντας ξεκάθαρα την στήριξη του στο δημόσιο τομέα παράλληλα με αυτήν που ασκεί ήδη προς το ντόπιο ληστρικό τραπεζικό σύστημα.

Τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν άπτονται της ουσίας του προβλήματος και τα περισσότερα εξ αυτών αποτελούν κενή συνθηματολογία.

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της 22ας Δεκεμβρίου 2011:

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011

ΚΥΠΡΟΣ : ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Η κυβέρνηση Χριστόφια ξοδεύει τεράστια ποσότητα φαιάς ουσίας , εάν σκεφτούμε ότι έχει επιστρατεύσει τη μεγαλοφυΐα της Πραξούλας που πρώτη οραματίσθηκε την υποθαλάσσια σήραγγα που θα ενώνει τη Κύπρο με την Μικρά Ασία και γιατί όχι και με το κέντρο της γης όπου ακμάζει το βασίλειο των καλικάντζαρων, προκειμένου να πείσει τις αγορές να δανείσουν το κυπριακό κράτος. Για να πείσει χρησιμοποιεί τη προπαγάνδα του φυσικού αερίου, ελπίζοντας ότι με αυτό το καπνό θα παύσουν οι αγορές να βλέπουν τα δραματικά προβλήματα της κυπριακής οικονομίας που συγκεντρώνονται όλα στην επικίνδυνη δυναμική του δημόσιου χρέους. Αυτό το χρέος ξεπερνά σήμερα το 60% του ΑΕΠ και με το αναμενόμενο δάνειο από τη Ρωσία θα υπερβεί το 70%. Οι συμπαρομαρτούσες συνθήκες επίσης ενισχύουν τους φόβους της ανοδικής τάσης του χρέους . Αυτές οι συνθήκες είναι :
1.τα σκουπιδο-ομόλογα των τραπεζών που ήδη αποφάσισε το πολιτικό κατεστημένο να τα καλύψει στα πλαίσια της στήριξης του τραπεζικού συστήματος με την παρούσα μορφή ιδιωτικής απορρόφησης από το παραγωγικό κύκλο.
2.ο υπέρογκος δημόσιος τομέας που από τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις στέλλει το μήνυμα πως δεν θα ανεχθεί οιανδήποτε συρρίκνωση, ούτε σε ποσότητα υπαλλήλων, ούτε σε μέγεθος μισθών και πολλαπλών απολαβών και προνομίων.
3.οι μαύρες τρύπες του ημικρατικού οργανισμού που συντηρούνται από τους πελατειακούς μηχανισμούς των λωποδυτών , δηλαδή της κομματικής ολιγαρχίας.
4.η φορολογική καταλήστευση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας που θα οδηγήσει σε περεταίρω ύφεση.
5.η δραματική αύξηση της ντόπιας ανεργίας με το παράλληλο πέρασμα στη δουλοκτητική κοινωνία που το καθεστώς Χριστόφια επιτρέπει να γιγαντώνεται με την στήριξη της λαθραίας εργασίας.
6.η προστασία που παρέχει το πολιτικό κατεστημένο στο συσσωρευμένο πλούτο , στην εκκλησία και τα ιδιωτικά μονοπώλια.
7.αυτή καθαυτή η υπόθεση του φυσικού αερίου που στα πλαίσια της υποχωρητικής πολιτικής ελαχιστοποιεί το αναμενόμενο όφελος.
Αυτές οι καταστάσεις εκτιμούνται από την αγορά ως τάσεις ανόδου του δημοσίου χρέους πέραν του 100%.Τούτο σημαίνει πως η κυπριακή οικονομία θα εισέλθει σε ανεξέλεγκτη κατιούσα πορεία με δείκτη αξιολόγησης στη κατηγορία σκουπίδια.
Τούτο σημαίνει πως οι δανειστές μας , αν τελικά μας δανείσουν , θα ζητήσουν εμπράγματες εγγυήσεις ώστε να μη χάσουν τα λεφτά τους όταν η Κύπρος θα υποβιβαστεί οικονομικά και ο λαός της θα μπει σε μια περιπέτεια άγριας εκμετάλλευσης , φτώχιας και κοινωνικών συγκρούσεων.
Συμπερασματικά : Τα δάνεια δεν θα μας σώσουν αλλά θα ταΐσουν πρόσκαιρα το τέρας του δημοσίου. Εκείνο που θα σώσει το τόπο είναι:
• να αφήσουμε τις προβληματικές τράπεζες να καταρρεύσουν και να ξυλευθεί το κράτος από την εναπομείνασα περιουσία τους ,
• να συρρικνωθούν τα προνόμια και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και το μέγεθος του κράτους –μαμούθ ,
• να στηριχθεί η παραγωγική βάση μέσα από κρατικές τράπεζες που θα επιστρέφουν τα κέρδη τους στη κοινωνία ,
• να σταματήσει η μετάβαση στη δουλοκτητική κοινωνία ,
• να φορολογηθεί ο συσσωρευμένος πλούτος της εκκλησίας και των ιδιωτών,
• να δοθεί εργασία στον νόμιμο ντόπιο εργάτη ,
• να αξιοποιηθεί η αδρανούσα αγροτική γη με παροχή της στους κατ’ επάγγελμα αγρότες,
• να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας,
• να γίνει η μετάβαση από το μονοκεντρικό στο πολυκεντρικό φορολογικό σύστημα ώστε να αποκτήσουν οικονομική αυτοδυναμία οι κοινότητες που θα βοηθήσει με τη σειρά της την φυγή του πληθυσμού από τις πόλεις.

Αυτά είναι λίγα από τα μέτρα που επιβάλλεται να ληφθούν για την διάσωση της κυπριακής οικονομίας , που απαιτούν όμως ισχυρή πολιτική βούληση . Κάτι που δεν υπάρχει σε αυτό το τόπο του προσκυνημένου στα κόμματα ,λαού .

Λουκάς Σταύρου