Η σημερινή οικονομική κρίση της Ελλάδος οφείλεται στο μεγαλύτερο μέρος της σε παλιές πολιτικές αποφάσεις της Ε.Ε.
Η Ελλάδα επελέγει να παρέχει φτηνές υπηρεσίες τουρισμού στις εργατικές μάζες των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης , ενώ τινάχτηκε στον αέρα η βιομηχανική , βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή της. Προς αυτή τη κατεύθυνση συνεργάστηκε και το πολιτικό κατεστημένο της χώρας που θησαύρισε μέσα από τους μηχανισμούς απορρόφησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων . Παράλληλα οι τράπεζες ακλουθώντας τις κατευθύνσεις των μονοπωλίων που ελέγχονται από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος , ‘έριξαν τον ελληνικό λαό στην κατανάλωση αδιαφορώντας για τη στήριξη της παραγωγής. Σε αυτό το χορό της κατανάλωσης και του χρέους των νοικοκυριών στήθηκε και η απάτη του χρηματιστηρίου που καταλήστευσε την οικονομία της κοινωνίας με τη συνδρομή μάλιστα των πολιτικών. Παράλληλα με όλα αυτά , οι κομματικοί πελατειακοί μηχανισμοί διόγκωναν τον δημοσιοϋπαλληλικό τομέα σε σημείο που να φτάσει το δεκαπλάσιο εκείνου της Γερμανίας.
Συνεπώς οι ευθύνες κατανέμονται και στην Ε.Ε και στο ντόπιο ληστρικό κατεστημένο που αποτελείται από πολιτικούς , παπάδες , τραπεζίτες και μεταπράτες.
Τούτο σημαίνει πως η λύση του προβλήματος , της οικονομικής κρίσης , πρέπει να έχει δύο κατευθύνσεις. Η μία κατεύθυνση κτυπά την θύρα της Ε.Ε και απαιτεί πολιτικές αποφάσεις που να ενεργοποιούν την αρχή της αλληλεγγύης , της ισόρροπης πανευρωπαϊκής ανάπτυξης και του ευρωπαϊκού κοινωνισμού. Αν η Ε.Ε. έχει πολιτική αυτονομία μπορεί να κάνει πολλά για την αυτοδιάσωση της , αν ελέγχεται από άλλες δυνάμεις θα φανεί σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της Ε.Ε. Τα πολιτικά κατεστημένα ή θα ακούσουν τη φωνή των εθνών ή θα υπηρετήσουν το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος .
Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά τους λαούς των Ευρωπαϊκών εθνών και πρωτίστως τον ελληνικό λαό. Αν αποδεχτεί να σηκώσει αυτός το βάρος της κρίσης , υποκείμενος σε συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων του και των απολαβών του , θα είναι πράξη ανήθικη και αυτοκτονική συνάμα. Έχει υποχρέωση ο λαός να ξηλώσει το κατεστημένο της ολιγαρχίας του πλούτου διεκδικώντας ριζική αναθέσμιση της εθνικής κοινωνίας και κατ’ επέκταση της Ε.Ε.
Ο αγώνας αυτός θα έχει αποτέλεσμα αν απευθυνθεί στη μεγάλη μάζα του λαού με την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ που είναι ο εθνικοκοινωνισμός. Με αυτήν την ιδεολογία θα πολεμηθεί η ακρότητα του κομμουνισμού και των παραφυάδων του από τη μια και του φιλελευθερισμού από την άλλη που σήμερα συνεργάζονται και συνθέτουν το σοσιαλκαπιταλιστικό τερατούργημα.
Η ιδεολογία και πολιτική του μέτρου, θα στηρίξει την ατομική ιδιοκτησία και το παραγωγικό κεφάλαιο, ενώ θα κτυπήσει το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό , δίδοντας ταυτόχρονα εξουσία πολιτική και πολεμική στο λαό , βασισμένη σε θεσμούς άμεσης και οργανικής δημοκρατίας και ενόπλου πολιτοφυλακής που σε συνεργασία με το στρατό θα ελέγχει την αστυνομία και θα εποπτεύει το έργο της.
Αν η Ε.Ε. δεν λάβει τα μέτρα εκείνα που θα μας βγάλουν από την κρίση , θα κινήσει η ίδια τον ατσάλινο τροχό των επαναστατικών αλλαγών και των βιαίων συγκρούσεων που κατ’ ανάγκη θα ακολουθήσουν.
Λουκάς Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που είναι εκτός θέματος δεν θα δημοσιεύονται.